door Geert van Someren

In de bijna dertig jaar dat Martin Voortman (63) huisarts is in Bolnes is veel veranderd. Werkten de huisartsen toen allemaal solo met een eigen praktijk op een eigen adres, nu heeft de hele wijk één huisartsenpraktijk op één adres aan de Dintelstraat. Die praktijk bestaat uit een maatschap met drie huisartsen en vier artsen die in dienst zijn bij de maatschap en werken als waarnemer. Met de circa 25 medische assistenten en praktijkondersteuners biedt de praktijk een breed scala aan medische zorg.

Ook het draaien van diensten in de nacht en het weekeinde is (gelukkig) anders. Toen moest minimaal één nacht per week worden doorgewerkt naast de spreekuren overdag, nu draaien de huisartsen mee in het rooster van de regionale huisartsenpost bij het Maasstad Ziekenhuis. Het werk op die post is op zich veel drukker, maar omdat die diensten minder frequent en korter zijn, is de uiteindelijke belasting voor de artsen lager geworden.

Tekort

Net als bij vrijwel alle beroepen in Nederland is er ook een tekort aan huisartsen. Met alleen de drie huisartsen van de maatschap lukt het niet om zorg te geven aan de 8.000 inwoners van de wijk Bolnes. De stelregel van de huisartsenpost in Bolnes is dat iedereen die in de wijk komt wonen altijd welkom is als patiënt. Mensen van buiten de wijk kunnen de artsen niet helpen. Er is in Bolnes geen inschrijvingsstop of wachtlijst. De hoeveelheid werk maakt het werken met extra artsen noodzakelijk. Voor veel huisartsen is het moeilijk om aan die waarnemers te komen, maar bij de praktijk in Bolnes speelt dat niet of minder. Het is een opleidingspraktijk, wat zorgt voor een continue instroom van huisartsen in opleiding. Dat zijn artsen die de specialisatie tot huisarts doen.

Nadeel

Wat ook is veranderd, is de toegenomen zorgvraag. Mensen worden niet alleen ouder, maar gaan ook vaker naar de dokter. Daarnaast wordt de zorgvraag complexer. Daarom kun je met drie artsen geen 8.000 mensen hulp geven. Er is geen andere keus dan extra artsen inhuren. Dat is een landelijke trend. Dat die waarnemers over het algemeen als zzp-er maar twee dagen per week in een praktijk werken en twee dagen ergens anders, kan een nadeel zijn. De opvolging van klachten is soms lastig, maar er is geen andere keus om te kunnen blijven voldoen aan de zorgvraag. En dan nog is het in de vakantietijd moeilijk de praktijk voldoende te bemannen.

Pensioen

Voortman had ooit in gedachten om op zijn zestigste met pensioen te gaan. Dat hij nu drie jaar na het bereiken van die leeftijd nog steeds vier dagen per week in de praktijk werkt, heeft de simpele reden dat hij het werk heel erg leuk vindt. Inmiddels is hij wel zo ver dat wordt gekeken naar een opvolger in de maatschap. Die zal dan eerst als waarnemer aan de slag gaan, terwijl Voortman zijn aantal werkdagen geleidelijk gaat afbouwen.