Geld en gezondheid hangen samen. Heb je weinig geld dan woon je vaak in een minder goed huis, heb je een kleiner netwerk en kan je minder goede spullen en eten kopen voor jezelf en je kinderen. Er is stress. Rondkomen met weinig inkomen is een dagtaak met dagelijks lastige keuzes.  

Uit een FNV-onderzoek blijkt dat meer mensen zorg mijden. Mensen gaan minder naar de huisarts, specialist of naar de tandarts of stellen dit (te) lang uit omdat zij opzien tegen de mogelijke kosten. Kosten zoals de verplichte eigen bijdrage of vervoer van en naar het ziekenhuis. Mensen met geldproblemen en hevige kiespijn waarbij de verzekering niets of niet alles vergoedt, kiezen vaak voor de goedkoopste oplossing. Zij laten de tand of kies trekken met zo min mogelijk verdoving. De pijn gaat weg maar het gat laat zien dat er geen geld is voor goede mondzorg.

De vereniging van artsen en nog 70 zorgorganisaties slaan alarm. In een brief roepen zij de regering op om de oorzaken van gezondheidsverschillen tussen de verschillende bevolkingsgroepen krachtig en lang aan te pakken. Die verschillen zijn namelijk steeds groter geworden. Door de energiecrisis worden steeds meer mensen geraakt.

De artsen hebben het gevoel dat zij nu veel aan symptoombestrijding doen. Een pilletje tegen hoofdpijn terwijl de reden voor de hoofdpijn het gebrek aan geld is. Een pufje voor een kind terwijl de reden voor de astma het schimmelige huis is. Kinderen uit de groep met geldproblemen overlijden gemiddeld acht jaar eerder en tobben vaak al vanaf hun vijftigste met hun gezondheid.

De regering moet gaan zorgen voor nieuw en beter landelijk beleid. Maar lokaal beleid kan nu al een groot verschil maken voor de huidige kinderen en inwoners met weinig inkomen. Als we snel goede hulp en ondersteuning bieden hebben zij een beter perspectief en kunnen we duurdere zorg en kosten vermijden.

Zo actief het gemeentebestuur in de weer is in het ruimtelijke en economische domein zo afwachtend zijn ze op het sociale domein. Het devies lijkt om vooral te blijven doen wat we doen en verder wachten op plannen van het rijk.

Lokaal kan een groot verschil maken. Vaker en eerder bijzondere bijstand en het Noodfonds inzetten om erger te voorkomen. Aanvragen voor bijvoorbeeld tandartskosten niet snel wegschuiven met ‘Dat had je kunnen weten’. Meer en vaker ervaringsdeskundigen inzetten zodat beleid en uitvoering beter aansluiten bij de realiteit. Benutten van de ruimte die er is in wetten en regelgeving om meer passende bijstand en zorg te verlenen. En echt stoppen met het verminderen van het aantal sociale en betaalbare woningen. 

Ik zou willen dat het gemeentebestuur een socialer gezicht en meer daadkracht toont naar de mensen met een laag besteedbaar inkomen, voor de kleine anderhalf duizend kinderen in armoede en voor de ouderen met een klein pensioen. Niet alleen vanwege de menselijke kant maar ook omdat je met snelle hulp veel duurdere maatschappelijke kosten kunt voorkomen. 
Alle Ridderkerkers verdienen een gelijke kans op een zo gezond mogelijk leven!

Arianne Ripmeester ([email protected])
Raadslid PvdA-GroenLinks