We hebben weer een drempel over kunnen gaan naar een nieuw jaar. Heel benieuwd ben ik wat 2021 een ieder gaat brengen. Wat een jaar hebben we achter de rug. Daar hoef ik niet over uit te wijden. Het hele leven heeft op zijn kop gestaan en dat staat het nog steeds. Toch beginnen een aantal dingen ook wel een beetje als normaal te voelen. Niet heel de tijd maar overal heen vliegen, meer thuis zijn. Andere oude gewoontes mis ik vreselijk. Neem gewoon spontaan even met iemand een kopje koffie buiten de deur drinken.

Oprecht hoop ik dat dit nieuwe jaar een mooier jaar gaat worden voor iedereen. Dat er weer meer kan en mag! Vooral spontaan weer even een knuffel kunnen geven of een arm om een schouder. Het zijn soms die kleine dingen die iemand net even nodig kan hebben.

Vorig jaarwisseling had ik geen goede voornemens. Zo vaak had ik ‘mooie’ voornemens en binnen een hele korte periode was ik ze alweer vergeten. U weet wel, van die geijkte voornemens als proberen af te vallen, gezonder eten, enzovoort. Ze waren eigenlijk behoorlijk inhoudsloos. Ik had ze omdat het erbij hoorde.

Toch heb ik dit jaar wel weer goede voornemens. Immers, een nieuwe ronde met nieuwe kansen. In het afgelopen jaar is me opgevallen dat lontjes van iedereen veel korter zijn geworden. We buitelen allemaal over elkaar heen met onze meningen, etiketten worden er opgeplakt. Ben je het ergens niet mee eens, dan zie ik opeens het etiket Wappie opgeplakt worden. Vaker zie ik ook de term ‘dor hout’ voorbij komen. Ligt het nu aan het jaar 2020 met alles wat er gebeurd is? Of is het een algemene verharding. Geen idee. Mijn goede voornemen is dan ook in ieder geval er voor proberen te waken dat ik niet zo ga worden. Volgens mij maak je het alleen jezelf moeilijker. Tenminste het lijkt mij dat het een uiting van frustratie is en niet omdat men zo lekker in zijn of haar vel zit. Zonde van mijn energie om frustratie op een ander te botvieren, kan ik beter kijken hoe ik weer met plezier het leven leef.

Van de week stond ik bij de supermarkt netjes op gepaste afstand in een rij te wachten. Een dame met een karretje denderde er doorheen. Een man kon nog net opzij springen en verontschuldigde zich. Hij had het niet gezien. Er kon nog geen knikje of lachje af van de dame. Nog een goed voornemen me gelijk voorgenomen; Behandel de ander zoals jezelf behandeld zou willen worden. Als ik mijn verontschuldigen aan zou bieden, zou ik het ook fijn vinden als er een blijk van waardering te zien is.

Zo kan ik nog wel legio dingen beschrijven waarover ik me verbaas hoe men met elkaar omgaat. Aan de andere kant is het aloude spreekwoord; wie zonder zonde is werpe de eerste steen, ongetwijfeld ook op mij van toepassing. Dus mijn goede voornemen voor dit nieuwe jaar is om met grote regelmaat in de spiegel te kijken. Behandel ik de ander zoals ik zelf behandeld zou willen worden? Ik denk dat ik dit langer vol kan houden dan mijn oude voornemens.

Het afgelopen jaar heeft ook weer laten zien hoe broos het leven is, niets was meer vanzelfsprekend. Verbitterd of gefrustreerd wil ik niet worden. Genieten van elke dag, die ik hebben mag, wil ik wel. Ook dit gaat niet vanzelf.

Mijn best ga ik in ieder geval doen. Heel veel succes met uw goede voornemens voor zover u ze heeft. Maar vooral hoop ik dat we met elkaar van dit nieuwe jaar een mooi jaar kunnen kunnen gaan maken. Het liefst met wat langere lontjes en wat meer verdraagzaamheid.

Terwijl ik dit zit te schrijven wordt er een nummer afgespeeld op de radio: laat de zon in je hart, want het leven duurt maar even. En zo is het.

Karin Kayadoe
Fractievoorzitter Leefbaar Ridderkerk