Onlangs las ik dat wij Nederlanders per jaar miljoenen kilo’s eten weggooien en dat er bij de kledingbanken een miljoen kilo kleding terecht komt die nog goed bruikbaar is.

In mijn jeugd, ik ben 77 jaar, werd er bijna niets weggegooid. Voedsel helemaal niet, als er op een dag iets overbleef zagen we het de andere dag, vaak in een andere vorm, weer terugkomen op tafel. Oud brood werd b.v. omgetoverd in broodpap of wentelteefjes. En we vonden het nog lekker ook. Aardappelen over? Geprakt in de karnemelk was het een dag later het toetje. Lekker is anders maar we wisten niet beter.

Nu gaan er containers met komkommers naar de composthoop alleen omdat ze niet helemaal recht zijn. Alsof je dat proeft.

Ook kleren werden in mijn jeugd zo lang mogelijk gedragen. Zoiets als mode was er nauwelijks, je droeg het gewoon tot het versleten was of tot je er uitgegroeid was en dan ging het de kast in tot het tijdstip dat je jongere broertje of zusje het, min of meer, paste.

Ik zie mijn moeder nog sokken stoppen onder de grote lamp aan tafel. Ze maakte van haar duim en wijsvinger een cirkel en daar binnen kwam het gat in de sok dat gestopt werd met een kleur wol die er het meeste op leek.

Een poosje geleden vertelde een tante van mij dat ze vlak na de oorlog bij ons thuis kwam en ik als kind tegen haar zei: ‘die stofdoek van mama dat is mijn pyjama geweest.’

Nee, voor er bij ons thuis iets weggegooid werd moest het echt wel aan het einde van zijn of haar leven zijn en vaak werd het dan nog voor iets anders gebruikt.

Tegenwoordig gaat dat heel anders, wij leven echt in een wegwerpmaatschappij. Kleding wordt afgedankt als het niet meer bevalt, en dan heb ik het nog niet eens over zoiets grilligs als mode.

In Nederland is de verwerking van afval goed geregeld, het gaat in de daartoe bestemde kliko of zak en het wordt opgehaald. We betalen daar een bedrag voor en dat is het. Maar dat gaat veranderen, ook in Ridderkerk. Binnenkort moeten we voor het restafval dat we aanbieden gaan betalen. Een pasje met een chip houdt in de gaten wat we wegdoen in de daarvoor bestemde container.

Toen ik dat hoorde was mijn eerste gedachte: ‘dan vinden we binnenkort de eerste vuilniszakken langs de stille wegen rond Ridderkerk.’ Toen ik dat op een voorlichtingsavond tegen de vertegenwoordiger van de gemeente zei was het antwoord: ‘maar er komen speciale Opsporingsambtenaren die die zakken gaan doorzoeken op b.v. enveloppen met adressen of zoiets.’

Je vraagt je af hoe naïef je moet zijn om zoiets te bedenken. Om te beginnen lijkt het me een smerig karwei om zo’n zak te doorzoeken en als je weet dat dat kan gebeuren, en je bent van plan om je vuilnis illegaal te dumpen, dan hou je daar rekening mee.

Onlangs zag ik op de t.v. dat de kledingbanken het nu al kunnen merken dat er in de containers bij de zakken met afgedankte kleding ook zakken met restafval gedumpt worden.

Ik denk dat dit door hetzelfde soort mensen gedaan wordt die lege blikjes en flesjes uit het autoraam gooien of iets anders wat ze niet meer kunnen gebruiken.

Lekker toch? Je bent het kwijt en geen haan kraait er naar.

Je zou je kunnen afvragen wie hier indirect verantwoordelijk voor zijn.