Ridderkerkse politieke strapatsen (2)

20 July 2020, 10:42 uur
Columns
mainImage

In mijn column van 1 juni jl. heb ik geschreven over het capitulatiemonument, naar aanleiding van de kranslegging door een aantal betrokken burgers en de gebeurtenissen erna. In deze column vroeg ik mij af wie er nu eigenlijk de eigenaar van dit monument is.

Op 10 juli jl. is hierin duidelijkheid gekomen in de beantwoording van burgemeester en wethouders op de vragen van raadslid Jim Kloos van Echt voor Ridderkerk. In dit antwoord staat vermeld dat bij het raadsbesluit van 18 december 1995 de heer Ad Los het eigendom heeft verkregen, de leveringsakte voor dit perceel is bij notariële akte gepasseerd op 4 januari 1996.

Hiermee is duidelijkheid geschapen, al blijven er toch nog wat vragen bij mij hangen: waarom vond Los het een ereschuld om het plantsoen rondom het monument te onderhouden?  Hij is eigenaar van het monument en daar behoort ook het onderhoud van het monument en het plantsoen bij, geen ereschuld maar normale eigenaarskosten.

Achteraf blijkt dat toenmalig wethouder Jos Wienen, per abuis, het monument heeft meeverkocht in de deal met Ad Los. Op 2 juli jl. stond er een ingezonden brief in het plaatselijke weekblad van het Bestuur, fractie en diverse leden van Echt voor Ridderkerk, met als titel “Duit of geen duit in het zakje”. Ik heb deze ingezonden brief met belangstelling gelezen, welke tevens een aantal vragen bij mij opriep.

Zoals de opmerking in het schrijven dat na zijn benoeming in mei 2019, wethouder Laurens Franzen tijdens een fractievergadering zijn aanbod om €2.000,- te betalen aan de zittende fractieleden als compensatie voor de hen reeds betaalde campagneleden, te herhalen. Dit zou zijn vastgelegd in de notulen van de betreffende fractievergadering. 

Blijft echter de vraag of deze notulen in de eerst, daarna, volgende fractievergadering zijn vastgesteld en ook zijn ondertekend door de voorzitter van de vergadering en de secretaris c.q. notulist. Zo niet, dan hebben deze notulen geen enkele rechtsgeldigheid.

Dit geldt ook voor de geluidsopnames, die volgens het schrijven, zijn gemaakt tijdens de fractievergadering. Is vooraf aan de fractievergadering aan de leden bekend gemaakt dat er geluidsopnames zouden worden gemaakt? Zo niet, dan is het nog maar de vraag of een rechter heimelijk gemaakte opnames als bewijsstuk zal accepteren.

Maar wat wel rechtsgeldig is, is de Gedragscode integriteit burgemeester en wethouders Ridderkerk 2019. In de wettelijke grondslag en toelichting staat bij paragraaf 2 -voorkomen van belangenverstrengeling- onder andere vermeld:  'Alvorens zijn functie te kunnen uitoefenen legt de bestuurder de volgende eed (verklaring en belofte) af; “ik zweer(verklaar) dat ik om tot wethouder benoemd te worden, rechtstreeks noch middellijk, onder welke naam of welk voorwendsel ook, enige gift of gunst heb gegeven of beloofd.'

Hier wringt dan toch de schoen en is het vreemd dat burgemeester Anny Attema dit, volgens het schrijven, afdoet als een interne aangelegenheid. In mijn beleving kan dit niet worden afgedaan als een interne aangelegenheid. Indien de aantijgingen juist zijn, dan heeft wethouder Franzen een politieke doodzonde begaan. Dit kan je als burgemeester niet negeren, wil je de democratie in Ridderkerk geloofwaardig houden.

In 2022 zijn er weer Gemeenteraadverkiezingen, dat duurt nog wel even hoor ik u zeggen. Klopt, maar in de Ridderkerkse politiek is net als landelijk een versplintering bezig. Zeker bij de lokale partijen komt dit fenomeen al enige keren voorbij, recentelijk bij Echt voor Ridderkerk en in het verleden bij Leefbaar Ridderkerk.

Nieuwkomer Partij 18Plus heeft gebruik gemaakt van de versplintering van de lokale partijen. Gelet op het verkiezingsprogramma werd deze partij aantrekkelijk voor het electoraat. Echter wilde de partij te graag op het pluche en bij de coalitievorming met SGP, CDA en ChristenUnie bleef er bar weinig over van het verkiezingsprogramma van Partij 18Plus. Dat is best jammer omdat Ridderkerk heel hard toe is aan een frisse politieke wind, na jarenlang door SGP, CDA en ChristenUnie te zijn bestuurd.

Vanaf mijn 21ste - toen mocht ik pas stemmen - tot heden zijn de christelijke partijen bijna altijd bepalend geweest in Ridderkerk. Ook Ridderkerkers willen met hun tijd en de daarbij behorende verandering mee, de 24/7 economie is aan Ridderkerk niet voorbij gegaan.

Dit betekent dat er wel gemeentelijke spelregels moeten zijn, maar ook een bepaalde vrijheid voor ondernemers, zoals bijvoorbeeld aangaande openingstijden. Om, onder andere, deze reden zou het mooi zijn wanneer de lokale partijen en de afsplitsingen hiervan de handen in één slaan om tot een grote Ridderkerkse lokale partij te komen die met, als voorbeeld, de PvdA en VVD een coalitie gaat vormen. 

Teveel lokale partijen zullen alleen maar leiden tot een verdeeldheid binnen het electoraat en op die manier zal Ridderkerk ook in 2022 de christelijke overheersing niet kwijtraken.