Meestal doe ik mijn boodschappen op de fiets. Zo heel veel heb ik niet nodig en meestal past het uitstekend in mijn mand voorop. Een enkele keer vergis ik me wel eens in de hoeveelheid of zie ik toch wat aanbiedingen die ik niet kan laten liggen en dan hangt er nog een tas aan mijn stuur erbij. Eigenwijs als ik ben weet ik sneller op de fiets op het dorp ben dan met de auto. Met de fiets kan ik mooi tussendoor en met de auto moet ik toch omrijden. Bijkomend voordeel dat de fiets geparkeerd kan worden bij het winkelwagentjes verzamelpunt zodat ik zo min mogelijk hoef te sjouwen. Dus het risico dat ik wel eens teveel meeneem neem ik dan maar. Gemak dient de mens denk ik dan maar.

Maar goed, van de week had ik dus eigenlijk weer eens teveel gehaald. Het is dan best wel lastig fietsen. Al fietsend zag ik een auto een parkeervak achteruit komen rijden en ik dacht ik piep er snel even langs. De bestuurder schrok waarschijnlijk behoorlijk van mij, ik hoorde dat er stevig op de rem werd getrapt. Oef dacht ik, het was ook niet zo netjes van mij. Met grote waarschijnlijkheid zat ik in zijn dooie hoek. Als ik achter het stuur zou zitten zou ik me ook het apenzuur schrikken. Of ik nu wel of niet recht zou hebben op voorrang, ik had wel even rekening kunnen houden met de andere verkeersdeelnemer. Dus bij deze mocht de betreffende automobilist dit lezen. Mijn excuses.

Verder mijn fietstocht vervolgd al laverend langs overstekende voetgangers die natuurlijk niet recht aan het oversteken waren. Vooral ook niet op of omkijken. Strak voor je uitblijven kijken, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Al dan niet met oortjes in. Wellicht lag de aandacht ergens anders dan opletten of ze veilig konden lopen. Gelukkig zat er geen kop op mijn fietsmand, alles bleef er keurig in liggen. Wel voorrang gekregen van een automobilist op een punt waar ik over moest steken, die kon mijn geploeter waarschijnlijk niet aanzien. Hij heeft wel een glimlach van mij cadeau gekregen. De boodschappen zijn verder heelhuids thuis gekomen.

‘s Avonds moest ik nog even met de auto op pad. Bij een rotonde schoot een fietser er overheen zonder verlichting op zijn fiets en donker gekleed. Gelukkig zag ik hem of haar wel op tijd. Maar toch, stel je voor als dat niet het geval was geweest…Ik kreeg wel een cadeautje van de bestuurder van de auto achter mij…iets met een vinger.

Ergens zit ik me nu te bedenken; men kan proberen de wegen zo veilig mogelijk proberen in te richten. Lampjes bij oversteekplaatsen, allerlei gebods- en of verbodsborden, drempels enzovoort. Maar verkeersveiligheid, wiens verantwoordelijkheid is dat eigenlijk?

Karin Kayadoe
Fractievoorzitter Leefbaar Ridderkerk