Vaak wordt wat meewarig gedaan over mannen van middelbare leeftijd in malle fietspakjes die in hun vrije tijd Tour de France spelen. In dit autobiografische verslag beschrijft Hormann wat er met hem gebeurt op het moment dat hij als zestiger de app Strava installeert, het fietsen weer oppakt en hiermee ultieme geluksmomenten beleeft.

Hij registreert gedurende een jaar elke maand fanatiek de kilometers die hij aflegt en verhaalt over zijn belevenissen en weerspiegelingen onderweg. De fiets is inmiddels voor hem een vervoermiddel én een verslaving, een metafoor voor alles wat met vrijheid te maken heeft. Een inspirerend boek over de lol en het nut van fietsen.

Voor schrijver Gerhard Hormann uit Ridderkerk weer wil gaan fietsen moet er eerst een nieuwe fiets komen. Hij begint een lange zoektocht naar de meest ideale racefiets. Wordt het een lichtgewicht exemplaar van carbon of toch weer een traditioneel handgemaakt stalen frame? En waarom niet meteen een gravelfiets?

Eenmaal op zijn fiets maakt Hormann lange, louterende ritten door uitgestrekte landschappen. Fietst de gemiddelde Nederlander zo’n 880 kilometer per jaar, Hormann zit daar in maart al ruim boven. Hij gebruikt de fiets voor ritjes naar de supermarkt, maar rijdt ook elke week met een blinde man van tachtig op een tandem. Tussendoor probeert hij fanatiek zijn tussentijden te verbeteren op Strava en gaat hij op fietsvakantie naar zijn eigen vakantiehuis.

Het fietsen blijkt voor Hormann heilzaam te werken en verrijkt zijn leven. Het geeft hem onderweg de tijd om na de denken over maatschappelijke ontwikkelingen. En hij leert het nodige vakjargon; weet nu wat een ‘mamil’ is en wat er gebeurt wanneer je onderweg op je racefiets ‘gechickt’ wordt.

Je kunt zelfs zeggen dat dit boek deels op de fiets geschreven is, want nergens gaan Hormanns gedachten zo vrijelijk alle kanten op als in het zadel, met de wind in zijn gezicht en zijn blik op oneindig.

Zo is Hormann blij als een kind als hij ziet dat hij op een bepaalde dag van alle 24 racefietsers met Strava als allersnelste over het rechte stuk langs het Feyenoordstadion is gesjeesd. En natuurlijk had hij al opgemerkt dat hij een halve kilometer lang precies gelijk op ging met het autoverkeer, maar het voelde voor hem een beetje alsof hij op zijn 61ste alsnog een touretappe op zijn naam schreef...

Dit boek is geen #foodporn of #cottageporn maar fietspropaganda van de zuiverste soort, bedoeld om de lezer op weg te helpen en misschien ook op te zadelen met een levenslange verslaving.

Uiteindelijk gaat het Hormann er niet om de snelste of de beste te zijn, maar vooral om in beweging te blijven en in goede conditie. Zo ervaart hij aan den lijve dat naast het leegmaken van je hoofd, lichaamsbeweging misschien wel de allerbeste booster is. Fietsten maakt je leven gelukkiger!