Ook in Ridderkerk kan men sinds kort hulp krijgen bij een eetstoornis. Dat kan zonder drempelvrees. Geen wachttijden, dus ook geen wachtkamer en hinderlijke administratie vooraf. De gesprekken zijn online en per direct met de expert. Bovendien met een moeder van twee kinderen, die het allemaal zelf heeft meegemaakt. Bij Shirley de Regt-Swart (47) ging op een goed moment ook  de knop om. En dat stimuleerde haar tot een hulplijn en gaf die een toepasselijke websitenaam: www.youcandothis.nl

‘’Ik weet namelijk hoe fijn het is om met iemand in gesprek te kunnen gaan die weet wat jij ervaart en er geen schaamte hoeft te zijn en die precies weet wat iemand met eetstoornis allemaal door moet maken’’, vertelt Shirley, die zelf de lange weg aflegde en alle narigheden ondervond, maar zich uiteindelijk van ‘het vijandige stemmetje’ bevrijdde.

‘’Het lijkt gedurende dat hele lange proces of herstellen nooit lukt, maar geloof mij: het kan wel. Ook ik heb in die fase gezeten dat alles om de eetstoornis draaide en er geen weg terug leek te zijn. Tot er een moment kwam dat de knop naar “het echt willen herstellen” omging. En die knop heeft iedereen en naar het gebruik ervan kunnen we toewerken.’’

Shirley, getrouwd, moeder van een zoon en een dochter, ervaart sinds niet eens zo’n lange tijd terug ‘’hoe heerlijk is om weer te kunnen leven zonder al die opgelegde regels, zoals het niet mogen en moeten van de eetstoornis, en dat er nu weer ruimte is om zelf beslissingen te kunnen maken, lol te hebben en te kunnen genieten van alles om je heen.’’

Het lukte haar te herstellen van haar eetstoornissen Anorexia en Orthorexia. ‘’Allemaal zonder hulp, omdat ik helaas overal afgewezen werd’’, zegt ze om aan te geven hoe belangrijk het is om die hulp wel te hebben.

‘’Mijn eetstoornis ontstond door mijn darmziekte Colitis Ulcerosa en een gezondheidstrauma in ons gezin. Het werd uiteindelijk mijn coping om geen buikpijn en mentale pijn meer te hoeven voelen. Ik was al moeder van twee kinderen en kreeg mijn eetstoornis pas op volwassene leeftijd. Zelfbeeld was bij mij dus helemaal de aanleiding niet. Ik was tevreden over mezelf op de normale vrouwelijke irritaties na: de extra vetjes hier en daar, en af en toe.’’

De combinatie van haar darmziekte en de trauma’s heeft de eetstoornis er laten insluipen. ‘’Hulp heb ik op meerdere plekken gezocht, meerdere intake gesprekken gehad met elke keer hetzelfde resultaat: een afwijzing. Totdat ik via het Leontienhuis een hele fijne buddy kreeg bij wie ik eindelijk ervaarde hoe fijn het is om erkenning en volledig begrip te krijgen. Ik heb dit als zeer waardevol beschouwd. En toch had ik kennelijk het dieptepunt nog niet bereikt en besloot ik om het contact te verbreken, althans: dat deed de eetstoornis voor mij. Het stemmetje.’’

Na een hele zware diepe periode trok ze zich stapje voor stapje toch los uit die greep. Hoe? ‘’Via zelfontwikkeling (boeken) en de positieve psychologie’’, zegt ze. ‘’Ik ging op studie, online, heel gedreven en op een dag was ik dat stemmetje de baas. Je wilt niet weten wat een overwinning dat was. Dat geluksmoment gun ik iedereen.’’