Met een weekje herfstvakantie achter de rug, met wat mindere dagen ertussen, leek mij het een goed idee om mijn huis eens een keer echt op te gaan ruimen. Niet een beetje rommel verplaatsen, maar echt ruimen. Man, man als ik zo echt eens alle kasten leeg aan het leeghalen ben, wat een hoop spullen bewaar je zo ongemerkt. Er zijn dingen die ik echt, ooit bij de start van het wonen in mijn huidige huis, naar binnen heb gebracht. In een kast heb gelegd en daarna nooit meer in handen heb gehad. Nut en noodzaak hebben deze dingen kennelijk nooit gehad. Opruimen maar.
Nu alles zo eens door mijn handen gaat, komen er ook veel herinneringen boven. Sommige dingen liggen alleen maar te verstoffen, maar zijn me ook op een bepaalde manier dierbaar. Die gaan echt niet weg. De doos met de eerste kleertjes van mijn kinderen is er zo eentje. Ongetwijfeld, mocht ik ooit oma worden, gaan mijn eventuele kleinkinderen die kleding echt niet meer dragen. Maar wie weet. Zeg nooit nooit. Veel van die kledingstukken zijn door mijzelf gemaakt. De naaimachine ook maar even van zijn plek op zolder gehaald. Blijkt dat ding het niet meer te doen. Lekker dan, jaren netjes gestald heeft deze de geest gegeven. Ergens wel jammer, anders had ik er wellicht iemand nog blij mee kunnen maken.
Als je zo aan het ruimen bent, is het wel een uitkomst dat er kringloopbedrijven zijn. Sommige dingen zijn echt nog heel goed. Kunnen nog zeker een tweede ronde mee zoals dat zo mooi heet. Mooi moment om het een en ander af te geven. Sommige spullen had ik op marktplaats gezet. Toch leuk als je aan je opruimwoede ook nog een klein zakcentje over kunt houden...
Het is wel een dingetje soms vind ik. Geeft iemand aan dat hij of zij geïnteresseerd is in een artikel, geef je er antwoord op, komt het regelmatig voor dat er geen reactie meer komt. Of je maakt een afspraak dat het een en ander opgehaald gaat worden, komt men gewoon niet opdagen. Gelukkig is dat niet continu het geval. Dan bedenk ik dan echt….stel je voor dat het jezelf overkomt…word je daar blij van? Kennelijk is het toch het nieuwe normaal. Of zou het kunnen dat zo’n omgeving toch redelijk anoniem is en je er toch niet op aangesproken kan worden?
Maar goed, inmiddels is de bezem al aardig door mijn huis. Ze zeggen niet voor niks dat een opgeruimd huis een opgeruimd hoofd geeft. Zo wordt het door mij zeker ervaren. Bijkomend voordeel is ook dat ik van sommige dingen echt niet wist hoeveel ik er van heb. Zo hoef ik de eerst komende jaren echt geen handdoeken te kopen, kan ik elke aanbieding in die richting aan me voorbij laten gaan. Scharen; als ik er weer eens geen kan vinden, dan gaat goed zoeken helpen. Er zijn er genoeg in huis, in plaats van tijdens het boodschappen er toch maar weer één mee te nemen. Scheelt toch ook weer in de portemonnee. Is het uiteindelijk een win-win situatie.
Karin Kayadoe
Fractievoorzitter Leefbaar Ridderkerk