Ooit heb ik tijdelijk in een rolstoel moeten zitten. Meerdere operaties aan mijn voet maakte dat het voor mij onmogelijk was om te lopen. Gelukkig kan ik nu zeggen dat het verwachtingspatroon, wat toen was uitgesproken, niet is uitgekomen. Lopen als een kievit is nog steeds niet altijd haalbaar, een hele dag winkelen moet ik ook bezuren. Maar ik kan wel al geruime tijd weer schoenen met hakken aan, laarzen als er een rits inzit lukt ook. Al met al mag ik niet klagen. De marathon heb ik nooit willen rennen en nu heb ik een goed excuus om dat ook niet te hoeven doen.

Wat mij het meeste bijgebleven is dat je dan zo afhankelijk bent van anderen. Juist ik, die er niet van hou, moest wel bij diverse activiteiten om hulp vragen. Het voelde niet fijn, maar soms kon het echt niet anders. Ik mag mezelf in de handen knijpen dat de voorspellingen van de specialisten toentertijd niet uit zijn gekomen, anders had ik nu niet zoveel kunnen doen. Maar die afhankelijkheid toen daar had ik echt moeite mee. En hoe vervelend ik het vond om maar elke keer mensen te moeten vragen om hulp. Ook proberen een beetje daarin af te wisselen zodat ik ze niet te veel belastte.

Ongetwijfeld zullen er meer mensen zijn die dit niet fijn vinden. Gelukkig wordt er steeds meer geprobeerd om een inclusieve samenleving te krijgen. Oftewel een samenleving waarin iedereen mee kan doen. Dat dat heel moeilijk is snap ik wel. Je kunt je niet altijd goed voorstellen waar een ander tegen aan loopt.

Hoe kom ik hier nu zo op zult u denken. Nu ben ik niet zo groot en ik loop me al geruime tijd te bedenken dat wanneer je in een appartement woont en je afval in een container moet mikken, dat dat bij de bovengrondse containers best wel een opgave kan zijn. Zeker met mijn lengte moet je wel je armen goed kunnen gebruiken. Nu werd ik op een bovengrondse container geattendeerd die wel heel ongelukkig staat, Als je afhankelijk bent van een scootmobiel of ander hulpmiddel dan is het vrijwel onmogelijk om bij de kaartlezer te komen. Er ligt namelijk een smal stoepje voor. De kleppen die aan de zijkanten zitten zijn ook beide niet bereikbaar. Dat betekent dus dat elke keer dat je je afval weg wil hebben, je iemand moet vragen om het voor je weg te gooien. Ik kan me zo voorstellen dat je daar niet op zit te wachten en tja dan dat er maar naast zetten. Het is natuurlijk niet goed, maar ik kan me er wel wat bij voorstellen. Dat de buurt er niet blij mee is snap ik ook. Hopelijk wordt er op korte termijn naar gekeken, vragen zijn er in ieder geval al over gesteld.

Karin Kayadoe
Fractievoorzitter Leefbaar Ridderkerk