Wat een ander weer hebben we nu. Bah, ik heb liever het zonnetje. Maar ja, aan de andere kant had de tuin ook wel weer een slokje water nodig. Mijn perenboom begon al voorzichtig te bloeien. Jammer genoeg kwam er een dotje sneeuw en wat vorst over heen. Ik hou mijn hart vast of er nu nog wel peren aan komen. Gelukkig zit er nog wat bloesem aan, dus ik ben druk aan het duimen. Vorig jaar was het ook al niks. Ik zou het wel erg waarderen als al dat praten tegen de boom ook wat resultaat oplevert. Ik had natuurlijk de bloesem wel kunnen beschermen. Maar de natuur moet toch ook zijn gang kunnen gaan.

Op de wandelingen met de hondjes kom ik nu ook al veel nestjes met meerkoeten tegen. Ze zitten al driftig te broeden. Geen idee hoe lang ze dat moeten doen, maar heel lang zal het vast niet duren. De eendjes hebben het ook druk met elkaar. Eendennesten heb ik nog niet kunnen ontdekken, maar dat doen ze (heb ik begrepen) verscholen. Ongetwijfeld gaan we binnenkort verrast worden met kleine kuikentjes. Zo schattig die kleintjes om te zien.

Het past natuurlijk wel helemaal bij deze tijd van het jaar. De ontluikende natuur en de start van het broedseizoen. En als het heel stil is hoor je ook nog kikkers kwaakblazen. De mannetjes die de vrouwtjes lokken. Dus heel lang gaat het ook niet meer duren voor er kikkerdril in de sloten is te vinden.

Wat is er veel buiten te zien als je de tijd er voor neemt. Even niet haasten, gewoon even op het gemak. Ongetwijfeld mis ik dan nog het een en ander, simpelweg omdat ik het niet weet of herken. Eigenlijk neem ik alleen de tijd om te genieten, van alles wat de natuur te bieden heeft, als ik aan de wandel ben. Op de fiets of met de auto is vaak toch wel mijn doel om zo snel mogelijk van a naar b te komen. Misschien moet ik hierbij ook eens wat meer de tijd nemen om om me heen te kijken. Niet alleen wij mensen leven op deze planeet, er is veel meer wat groeit en bloeit.

Recentelijk reed ik door een bos in Duitsland. Op diverse plekken stonden borden die oplichten als er een hert in de buurt is zodat je je snelheid aan kunt passen. We horen of zien ongetwijfeld wel eens de verhalen als een automobilist een hert schept. Dat wil je niet. Eigenlijk zat ik te bedenken dat het bijzonder is. Men legt een weg aan door een bos, de leefomgeving van menig dier, omdat we vinden dat we ons zo snel mogelijk moeten kunnen verplaatsen. Dan moeten er borden geplaatst worden om men er aan te helpen herinneren dat er overstekend wild aan kan komen? Wij willen toch ons zo snel mogelijk kunnen verplaatsen en zouden toch rekening moeten houden met de oorspronkelijke bewoners? Of is dat een rare gedachte, zouden dieren aan ons aan moeten passen….

In de winkels zie je nu veel insectenhotels. De laatste jaren hebben veel insecten het moeilijk gekregen. Immers vinden we dat onze tuinen zo netjes of makkelijk mogelijk ingericht moeten zijn. Dus dan maar de insecten helpen met een onderkomen. Want ja, ook die perenboom van mij moet toch bestoven worden.

Als ik zo eens na zit te denken is het eigenlijk best apart. We willen er alles aandoen om ons leven zo gemakkelijk mogelijk te maken, om vervolgens tot de conclusie te komen dat we de natuurlijke keten aan het verstoren zijn. Dan gaan we weer verzinnen wat we kunnen bedenken om dat weer te herstellen, dan wel op een manier zoals wij vinden dat het zou moeten.

Toch maar eens een rommelhoekje in mijn tuin laten ontstaan in plaats van een hotel neer zetten. Op een plek die mij uitkomt, dat dan weer wel.

Karin Kayadoe
Fractievoorzitter Leefbaar Ridderkerk