Opeens heb ik er wat nieuwe vriendjes bij op mijn Facebook. Knappe mannen zo te zien op de foto die ze in hun profiel hebben. Bijna te mooi om waar te zijn. Wel jammer dat ze niet in Nederland wonen. Één woont er in Amerika, de ander zit ergens gestationeerd in Europa voor het Amerikaans leger en een ander schijnt te wonen in Dresden. Ik ken ze niet, maar toch heb ik hun vriendschapsverzoek geaccepteerd. Wie wil er nu niet zulke knappe mannen in de vriendenkring hebben. 

Daags na accepteren van het vriendschapsverzoek kreeg ik al gelijk een privébericht van de knappe mannen. Het begint goed; Hallo, hoe is het met je…?? Bedankt voor het accepteren van mijn verzoek… Klinkt goed,  zo’n begin. Persoonlijk zou ik een gesprek anders beginnen, maar ja, laat ik niet gelijk de lat hoog leggen. Aandacht is krijgen is natuurlijk altijd leuk, het is ook wel vleiend dat knappe buitenlandse mannen in mij geïnteresseerd zouden zijn. Toch heb ik nog maar niet geantwoord. De volgende avond licht mijn telefoonscherm alweer een paar keer op met de mededeling dat er berichten binnenkomen via Messenger Facebook. Hallo Goedenavond, hoe was je dag..? Bijzondere vraag, wel lief dat iemand geïnteresseerd is in mij, maar zonder enige verdere aanleiding zoiets vragen? Zo hulpeloos ben ik nu ook weer niet. 

Kennelijk kijken ze niet echt goed naar mijn berichten die op mijn facebook plaats, want anders zouden ze weten dat ik er niet echt veel privé op zet. Dus als je echt oprecht geïnteresseerd bent in mij, dan zou ik toch eerst met andere vragen beginnen. Nieuwsgierig begin ik toch wel een beetje naar die mannen te worden. Er zijn via het internet van die mooie mogelijkheden om te kijken of een foto ook echt bij een persoon hoort. Zo snel had ik nog nooit resultaat. Ze bestaan geen van allen in het echt onder de naam die ze aangeven te zijn. Twee waren ‘gemaakte’ foto’s en een andere knappe man blijkt heel iemand anders te zijn. Lang niet zo spannend als werd voorgesteld. 

Ben ik nu teleurgesteld? Als ik heel eerlijk ben niet. We worden niet voor niks zo vaak gewaarschuwd. Dat het over het algemeen in het echt mensen zijn die maar op één ding uit zijn; je zo veel mogelijk geld afhandig maken. Er worden zelfs hele televisieprogramma's over gemaakt. Mensen die heel hun vermogen kwijt zijn, hebben uiteindelijk geen cent meer om te makken. Soms zelfs blijven geloven in de mooie verhalen, misschien blij zijn met de aandacht die er gegeven wordt. Niet door hebben dat ze volledig opgelicht worden. De grootste vraag die ik dan heb; wat doe je er aan als je ziet dat iemand in zo’n val zit? Je kunt dus helemaal niks als je aan de zijlijn staat, alleen maar hopen dat iemand op tijd ‘wakker’ wordt voor echt alles weg is en men met lege handen achter blijft. 

Het is zoveel gemakkelijker als je een Whatsappje krijgt van je kind die zegt dat hij of zij een ander telefoonnummer heeft om dat te controleren door gewoon te gaan bellen om het te controleren. Nog gemakkelijker als je überhaupt geen kind hebt en toch zo’n berichtje krijgt. Maar ook hierover weten we dat er nog legio mensen intrappen. Of andere manieren waarop geprobeerd wordt om je geld afhandig te maken. Dan kan er tenminste nog aangifte gedaan worden van oplichting of babbeltruc. 

Lastig vind ik het wel om te beseffen dat je soms gewoon helemaal niks kunt doen om iemand tegen sommige soorten van oplichting te beschermen. Ga het maar uitleggen dat die knappe mannen naar alle waarschijnlijkheid ergens in verweggiestan wonen en absoluut niet degene zijn waar ze zich voor uitgeven. Gewaarschuwd worden, gezond verstand gebruiken en op zoek gaan naar feiten, het helpt waarschijnlijk toch een beetje. Oh, en die zoon van mij die opeens een ander nummer zou hebben......? Die heb ik even op zijn oude nummer gebeld, dat appje over zijn nummer was niet van hem. Lang leve het gewaarschuwd worden, gelukkig niet ingetrapt. De mooie nieuwe mannenvrienden zijn inmiddels ook met de Noorderzon vertrokken, misschien was ik niet interessant genoeg voor ze. 

Karin Kayadoe
Fractievoorzitter Leefbaar Ridderkerk