orgen is het Moederdag. Het zal voor mij, gevoelsmatig, een bijzondere worden. De eerste keer dat mijn moeder er niet is. Ik dus ook niet naar de plantenkweker hoef om wat buiten-plantjes te halen voor Moederdag. Dan pas mochten de eerste voor de tuin gehaald worden. Immers voor ijsheiligen is de kans nog aanwezig dat ze kapot kunnen gaan. Altijd een jaarlijks ritueel, de hang-potten moesten dan gevuld worden. Inmiddels was het zo gegroeid dat Moederdag een uitstekend moment was om het nuttige met het aangename te combineren. De gang naar de winkel voor deze plantjes ga ik dus vanaf dit jaar niet meer doen.

Zie ik er tegenop? Eigenlijk voelt het een beetje dubbel. Het gemis is nog niet afgenomen, aan de andere kant ben ik blij dat ze verlost is van de aftakeling van haar lichaam. Het was goed zo had ze zelf al aangegeven, dus wie ben ik dan om in de put te gaan zitten. Ze heeft, ondanks alles, het maximale uit het leven gehaald en genoten. Hopelijk is dat mij ook gegeven om dat te kunnen doen en zo op enig moment erop terug te kijken.

Het laatste samen gekochte tuinplantje had ik in mijn eigen tuin gezet. Heel bijzonder, hij is van de week gaan bloeien. Er zitten nog meer knopjes in, dus waarschijnlijk heb ik er nog lang plezier van. Wie weet een signaaltje van boven. Geen idee, ik hou deze gedachte er gewoon even in. Omdat het kan en mag.

Het wordt dus een andere moederdag dan ik gewoon was, het zal even wennen zijn, maar toch ik kijk er ook naar uit. De kids komen gezellig een hapje doen. Een mooi moment om dan ook even op mijn moeder te proosten en op het leven. Ik denk dat ze met een glimlach vanaf een wolkje mee gaat zitten te kijken. In gedachten hoor ik het haar zeggen; goed zo genieten van wat er is en niet bij de pakken neer gaan zitten.

Het allermooiste (wat ik de merk) is dat het stokje van ‘zorgen voor’ heel voorzichtig wordt overgenomen. Daar waar het gewoon was geworden dat ik voor mijn moeder zorgde, merk ik nu dat mijn dochter mijn ‘oude’ rol over begint te nemen. Geweldig om constateren. Ze belt me toch een beetje vaker op om te checken of het goed met me gaat. Kijkt me net wat kritischer aan. Als ik per ongeluk een stripje aspirines op het aanrecht heb laten liggen gelijk de bezorgde vraag….gaat het wel goed…heb je ergens last van? Ik moet er wel om grinniken en stiekem geniet ik er enorm van.

Vooralsnog wordt deze Moederdag voor mij er één met een lach en heel klein traantje verwacht ik. Een start naar een andere Moederdag-traditie. Met in het achterhoofd genieten van de mooie herinneringen, blij zijn met hoe het nu is en vol verwachting naar hoe de toekomst gaat lopen.

Mam, we gaan genieten. Santé.

Karin Kayadoe
Fractievoorzitter Leefbaar Ridderkerk