Laatst heb ik quality time mogen hebben met mijn dochter. Dat was genieten. Het hebben over de zin van het leven, haar en mijn verwachtingen voor de toekomst en natuurlijk ook herinneringen uit het verleden. Met een lach en een traan. Wat een kostbaar moment hebben we weer even samen kunnen delen. Trots ben ik op mijn meisje, ze doet het goed en heeft oog voor haar moeder. Natuurlijk ben ik ook niet altijd de gemakkelijkste geweest, maar zij zeker ook niet.
 
We hebben het gehad over het verschil in kattenkwaad wat ik vroeger uithaalde en wat zij heeft uitgespookt. Ik vond belletje trekken al vreselijk spannend, kappers bellen om afspraken te maken en natuurlijk nooit op komen dagen. Pas achteraf begreep ik dat het niet zo netjes was en mijn moeder heeft me fijntjes even geholpen om me daarop te wijzen. Mijn dochter kwam eens zwaar beledigd thuis, haar buurjongen in het klaslokaal had een geintje uitgehaald en haar mobiel was ingenomen. Dat kon natuurlijk niet, aangezien ik vond dat je hoor en wederhoor moest toepassen. Ik heb toen gewoon een afspraak gemaakt met de betreffende lerares. Ze onderkende haar foute interpretatie, alhoewel ze toch wel gezien had dat mijn dochter ook niet helemaal haar handen kon wassen in onschuld. Een passende straf werd in plaats van een week inname van haar mobiel; een dag. Op die leeftijd natuurlijk een complete ramp, althans dat vond zij. Tja, kattenkwaad uithalen en dan hoort het dragen van de consequenties er ook bij. Knap om een straf bij te durven stellen. Sterk!
 
Zeker op de middelbare schoolleeftijd snap ik dat ze druk zoekende zijn naar de grenzen en dat volwassenen daar op een juiste manier mee om dienen te gaan. Zo hoorde ik dat recent op een middelbare school, leerlingen een slecht cijfer hadden gehaald voor een toets. Het voelde niet goed, het gros had er hard voor gewerkt. Dan snap ik wel dat je je gefrustreerd voelt. Ludiek vond ik wel gevonden dat een leerling als grap een protestdemonstratie wilde gaan organiseren voor een heel klein gezelschap in een andere plaats. Ik denk niet dat dit zoden aan de dijk zet, zeker niet als het elders plaats moet gaan vinden. Dat er in de huidige tijd alarmbellen afgaan bij onder andere de politie snap ik ook nog als zo’n aanvraag binnenkomt. De school en de leerling werden beiden benaderd. De leerling snapte al snel dat het niet handig en verstandig was en trok de aanvraag om te mogen demonstreren in. Kennelijk heeft de leerkracht het wel als bedreigend ervaren. Wat kan. Zou een goed gesprek tussen leerling en leraar met een onafhankelijk persoon erbij dit gevoel weg hebben kunnen nemen? In ieder geval is het resultaat van een volledig ondoordachte actie van een leerling en de wijze waarop de leiding van de school hierop gereageerd heeft; verwijdering van de leerling.
 
Als ik het nu even kort op een rijtje zet: een aanvraag voor een demonstratie wordt ingediend in een andere plaats. Na erop gewezen te zijn dat dit een stomme actie is wordt deze ingetrokken, en excuses aangeboden aan de betreffende leraar. Het gedrag van de leerling altijd voorbeeldig is geweest en de impact van zijn actie heel goed tot hem doorgedrongen is. Om vervolgens de leerling te verwijderen van school...
 
Het lijkt op een slechte vertaling van een verhaal, helaas het is realiteit. Of het een en ander in verhouding is? Daad en opgelegde sanctie? Oorzaak en gevolg? Ik vind er wat van. Moet je vasthouden aan je eerste beslissing? Is het zwak om te erkennen dat het misschien anders moet? Ik weet wel wat sterker is en dat deze leerling ongeacht de straf zijn lesje al heeft geleerd. In gesprek blijven met elkaar is altijd beter en mijn deur staat zowel voor deze zaak als voor andere zaken in elk geval open.
 
Karin Kayadoe
Lijsttrekker en fractievoorzitter Leefbaar Ridderkerk