Het is nu echt herfstig weer, wat een verademing na al die hitte. Ik zou niet echt Nederlands zijn wanneer ik binnen een paar weken toch niet ga mopperen dat ik de zomer toch wel een beetje mis. Maar aan de andere kant, met wat lagere temperaturen heb ik toch wat meer energie om dingen te doen. Bezig zijn in plaats van niet al te veel inspannen omdat het anders te heet was. Bijkomend nadeel; Met de hondjes kon ik ook niet zo heel veel wandelen, dat trokken ze niet met de hitte. 

Dus Catootje en Bailey moeten er weer aan geloven om grotere wandelingen te maken. Zo erg vinden ze dat ook weer niet, met name Catoo vindt het leuk om plastic flesjes mee te sjouwen naar huis. Ze moet toch op de een of andere manier haar zakgeld bij elkaar zien te krijgen. En er liggen er meer dan genoeg. Bijna zou je een tas meenemen, je kunt dan nog aardig wat bij elkaar sprokkelen. Dat gaat nog wat worden als er ook nog statiegeld komt op blikjes. Tot nu zie ik nog niet echt dat er minder flesjes liggen op straat, ondanks dat het toch wat oplevert als je ze wegbrengt naar de winkel.

De grootste vangst (volgens Catootje) was een heuse speelgoed Dino. Mocht iemand hem kwijt zijn, hij wordt hier goed bewaakt. De gevonden spareribs en ander etenswaren heb ik maar gedeponeerd in een openbare prullenbak. Dat mocht van mij niet mee.

Beetje variëren met de routes die we wandelen heeft mijn voorkeur, dan wordt het tenminste niet saai en zie ik ook nog het nodige onderweg. Altijd makkelijk, het is voor mij wel handig om een beetje te horen en te zien wat er speelt en leeft. Je komt zo van alles tegen. Zo liep ik een steegje uit en hoorde al behoorlijk wat geschreeuw. Er moest toch wel heel wat aan de hand zijn. Het klonk ook behoorlijk agressief. De hoek bereikt zag ik dat een fietser helemaal uit zijn plaat ging tegen een automobilist. Kennelijk was deze het niet eens met de rijstijl van de autobestuurder. Het hele verhaal heb ik niet meegekregen, maar of het nu zo effectief is om luidkeels (ondersteund met krachttermen) je ongenoegen te uiten? De automobilist gaf gas en weg was hij of zij. Gelukkig was het hiermee kennelijk ten einde, kon ook iedereen zijn weg vervolgen.

Zo aan het einde van de dag verbaas ik me ook echt over de hoeveelheid maaltijdbezorgers. Dat zijn er echt veel als je er op gaat letten. En dat in deze duurder wordende tijd. Ze fietsen daarnaast ook nog eens vaak met een snelheid…… Ik probeer een beetje rekening met ze te houden als ik over moet steken. Het leverde al een paar keer een glimlach als bedankje op als ik ze even voor liet gaan al had ik voorrang kunnen krijgen. Zo snel ben ik niet met die twee kleine mormels. Ach het is toch een beetje geven en nemen in het leven.

Naast dat wandelen goed voor je gezondheid schijnt te zijn, zie je dus ook nog het nodige. Gewoon doen! Je schijnt er ook nog een gelukshormoon mee aan te maken, wie weet worden al die korte lontjes dan weer wat langer.

Karin Kayadoe
Fractievoorzitter Leefbaar Ridderkerk