Het is alweer bijna Vaderdag. Ondanks dat de mijne al ruim 30 jaar niet meer in ons midden is, blijft het toch een mooi moment om weer aan hem te denken.  Niet alleen met vaderdag hoor, mijn vader reed altijd om zo’n Puch Maxi. Als ik zo’n ding hoor dan kijk ik toch altijd even tegen beter weten in. Je weet het niet. En zo zijn er wel meer momenten dat de herinneringen weer boven komen drijven.  

Mijn vader was natuurlijk de liefste en leukste vader die er was. Of hij altijd zo blij met mij was..twee mensen met bijna hetzelfde eigenwijze karakter. Het botste weleens. Fijn dat ik nog steeds veel mooie herinneringen kan en mag koesteren. Niet alleen herinneringen, maar ook de wijsheden die hij mij en mijn zusje meegaf. Al dan niet Indische gebruiken of omgangsvormen.

Op ons hart werd gedrukt: als je ergens binnenkomt dan groet je. Als je het vergat werd je gewoon teruggeroepen en kon je alsnog je rondje groeten doen. Niet altijd even leuk, maar valt het voor mij gewoon onder respectvol met elkaar omgaan. Het lijkt tegenwoordig steeds een beetje minder gewoon te worden. Lastig vind ik het wel soms. Het is toch fijn om begroet te worden, weten dat je aanwezigheid gewaardeerd wordt? Eigenlijk is het zo moeilijk niet  en eerlijk gezegd, het zit er inmiddels bij zo ingeslepen dat mijn vader mij niet terug zou hoeven roepen. En mocht ik het toch een keer onverhoopt vergeten zijn, wie weet is er dan iemand die me er dan even op attendeert. 

Zo ook als je vertrekt. Dan groet je. Niks te zomaar weggaan zonder wat te zeggen. Een kleine moeite is het toch ook nog, zoveel inspanning kost dat niet.  Naast dat het echt niet zoveel moeite kost, weet je ook nooit of je de ander nog weer ziet. Weggaan zonder groeten, het was bijna een doodzonde bij mij thuis en in de familie. 

Toon Hermans heeft er ooit een een gedicht over geschreven:

Ga nooit weg zonder te groeten,

ga nooit heen zonder een zoen.

Wie het noodlot zal ontmoeten,

kan het morgen niet meer doen.

Of het nu altijd met een zoen moet, dat hoeft van mij ook niet. Volgens mij wordt dat ook steeds minder gedaan en of gewaardeerd. Maar ga nooit weg zonder te groeten. Heel erg blij ben ik dat ik geleerd heb om het te doen. Gewoon een stukje basis respectvol met elkaar omgaan. En het mooie is….het is nog gratis ook. 

Karin Kayadoe
Fractievoorzitter Leefbaar Ridderkerk