Kan het nog iedereen een gelukkig nieuwjaar wensen? Vast wel. Mag ik U, jij, jullie een heel mooi 2022 toewensen, hopelijk in goede gezondheid en met heel veel slingers. In het hele leven moet je immers zelf je slingers ophangen, oftewel het zelf leuk maken.

Inmiddels heb ik de kerstboom weer mijn huiskamer uitgezwiept en lijkt deze weer heel veel groter. Veel snuisterijtjes had ik tijdelijk even weggezet. Heerlijk om het allemaal weer terug te kunnen zetten. Zo ook een oud verzilverd doosje. Ongetwijfeld niet van waarde, maar wel qua herinnering. Hij was al bijna zwart. Ik heb er dan ook gelijk commentaar over gekregen. Nou mam, die mag je wel eens poetsen. Oeps. Altijd van die klusjes waar ik geen zin in heb. En dat terwijl ik gewoon een flesje zilverpoets in mijn keukenkastje heb staan. De opmerking van een van mijn kinderen bleef toch wel een beetje irriteren in mijn achterhoofd. Uit eindelijk heb ik het toch maar gedaan.

Toen ik de moed bij elkaar geraapt had om de poetsspullen tevoorschijn te halen en aan het poetsen ben geslagen, had ik er eigenlijk nog plezier in ook. Gaandeweg zag ik het doosje helemaal opknappen. Langzaamaan begon het doosje weer te glimmen. Man man, wat een vieze laag kwam er eigenlijk vanaf. Trots was ik op mezelf dat het resultaat er mag zijn. Hij staat nu echt te glimmen van plezier, ik kijk er met een glimlach naar. Plechtig heb ik me voorgenomen om het doosje voortaan beter te verzorgen. Ik wil er nog heel lang van genieten en wie weet later een van mijn kinderen.

Het doet me ook denken aan vroeger toen ik met de bus naar mijn week in Rotterdam centrum ging. Ik kwam altijd langs een een gebouw waar met grote letters op stond: alles van waarde is weerloos. Ik vond het wel mooi, geen idee van wie het was en wat de betekenis er van is. Zou het ook slaan op onder andere mijn verzilverde doosje? De letters stonden op een verzekeringsgebouw, dus zo gek zou dat niet zijn.

Het werd nu, vond ik, tijd om het eens op te zoeken. Het is dus een onderdeel van een gedicht van Lucebert. Als ik zo eens rond snuffel op het internet hebben velen er een uitleg over. Een mening of een filosofische gedachtengang. Alles van waarde wordt van aanraakbaarheid rijk, wordt ook in dit gedicht gesteld. Een heel filosofisch gedicht. Lastig ook.

Als ik er mijn eigen interpretatie aan mag geven: als iets waardevol voor je is, moet je er zuinig op zijn. Goed verzorgen, niet laten verpauperen. Er van genieten. Of dat nu een persoon, ding, huis of gebouw is. Als je dat niet doet, moet je ook de consequenties ervan inzien. Maar ook bedenken dat het verleden in je hoofd of hart zit en dat morgen ‘vandaag’ alweer geschiedenis is. We maken zelf uit wat we belangrijk vinden, in feite is alles kwetsbaar. Dus naast het blijven poetsen van het verzilverde doosje, ga ik ook de slingers opzoeken om van elke dag een feestje te maken. Het hart van de tijd is nu.

Karin Kayadoe
Fractievoorzitter Leefbaar Ridderkerk