De eerste narcissen zijn alweer door mij gespot. De sneeuwklokjes hebben ook hun bloempjes alweer zichtbaar gemaakt. Het is langer licht. Januari is alweer teneinde, februari heeft haar intrede gedaan. De dagen worden heerlijk wat langer. Het nieuwe jaar is volop begonnen. 

Genieten kan ik ervan. Het lijkt ook wel of er steeds meer mensen ook weer wat meer kunnen glimlachen. Er wordt gemakkelijker gegroet en of een praatje gemaakt wordt. Zo’n hekel heb ik niet aan de wintermaanden, ook zij hebben hun charme. Maar de opmaat naar het voorjaar blijft leuk. Al dat ontluikende groen, het lijkt opeens te voorschijn te komen. 

Eendjes zijn elkaar alweer aan het achterna jagen in de sloten. Kennelijk hun manier om affectie te vertonen? De overwinteraars zijn ook weer gevlogen, althans ik zie ze niet meer zwemmen. De vogels lijken ook meer te zingen, je moet toch indruk maken laten weten dat je er bent. 

Inmiddels heb ik weer twee hondjes. Naast Catootje heeft ook Gabber zijn intrede gedaan in mijn huis. Een heus mannetje. Dat vindt hij zelf ook, alles moet druk besnuffelt worden en zijn poot gaat met grote regelmaat omhoog om zijn geur achter te laten dat hij ergens is geweest. Je kunt jezelf maar belangrijk vinden, ik moet er wel om grinniken. Stel je voor dat wij, mensen, hetzelfde zouden doen.  Het zou me niet verbazen dat er loopse teefjes rondlopen. Als ik zo naar zijn gedrag kijk, de hormonen vliegen alle kanten op, een donkerbruin vermoeden dat hij denkt dat hij verliefd is. Gelukkig kan hij niet praten, volgens mij zou hij dan de oren van mijn kop af kletsen, maar hij heeft het er druk mee. 

Februari, de maand van de liefde, lees ik zo her en der op het internet. Met Valentijnsdag in het midden van deze maand. Of we het nu zelf ooit hebben verzonnen of wellicht in combinatie met de gedragingen van de natuur, wie zal het zeggen. Liefde is een ruim begrip. Niet te verwarren met verliefdheid. Liefde voor; mensen in het algemeen, alle levende wezens, familie, vrienden, God, het vaderland, spullen. De lijst kan vast nog veel langer gemaakt worden. Het is toch zo dat waar je liefde voor voelt je er zuinig op bent. Of heb ik dit verkeerd?

Terwijl ik deze column aan het schrijven ben, zit ik met een bakje koffie aan de keukentafel. Nog een beetje frisse wangen van de ochtendwandeling. Net het nieuws over de toestand in de wereld gelezen, niet iets om vrolijk van te worden. Er is zo veel ellende in de wereld. Leuk nieuws moet je bijna met een lantaarntje zoeken. En dat in februari, de maand van de liefde. Wanneer durven we weer eens te tonen dat we geven om onze medemensen, in plaats van alle korte lontjes, elkaar het leven zuur maken. Proberen we om op een fijne manier om te gaan met elkaar...samen. Niet alleen op één dag aandacht aan schenken, maar simpelweg hier normaal gedrag van maken. Dan wordt het leven toch veel leuker? 

Karin Kayadoe
Fractievoorzitter Leefbaar Ridderkerk