Binnenkort is het weer dierendag. Kennelijk wordt mijn surfgedrag op het internet bijgehouden en inmiddels krijg ik de ene aanbieding na het andere in advertenties te zien. Natuurlijk heb ik wel eens wat via het internet voor mijn hondjes gekocht. Men is goed in het onthouden hiervan blijkt wel weer. Alhoewel ik liever mijn spullen in de winkel koop voor mijn beesten is soms dat wat ik nodig heb niet hier in de buurt verkrijgbaar.

Het hebben van huisdieren levert mij veel plezier op. Met twee honden sowieso vier keer per dag uitlaten. Weer of geen weer. Verplicht moet ik wel naar buiten. Vooral in Coronatijd was het een uitkomst. Alhoewel het laatst, met een dag regen, niet echt een feestje was. Vooral Catootje heeft een verschrikkelijke hekel aan nat worden, dus zij vindt dat als zij klaar is, we rechtsomkeert kunnen maken naar huis. Helaas voor haar is er nog één en die is al een dagje ouder en gaat het allemaal niet zo snel. Zodra het wel kan rent ze het liefst naar huis. Gezellig zo nu en dan samen op de bank, ze zijn klein en van mij mag het. Ze waarschuwen me als er iemand voor de deur staat, aanbellen is niet nodig dan, luidkeels maken ze het wel kenbaar.

Naast plezier is het soms ook wel eens lastig. Ze zijn afhankelijk van mij, dus ik heb ook rekening met ze te houden. Van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat de deur uit gaan, zonder tussendoor niet even naar huis te gaan om ze uit te laten, dat gaat nu eenmaal niet. Althans ik vind dat het niet kan. Tenzij ik hulp heb met de verzorging van de beestjes. Maar of ik nu 5 minuten of een paar uurtjes weg ben geweest, ze zijn altijd blij om me weer te zien. Dat is leuk thuiskomen. Minder is ook dat het wel eens gebeurd dat ik midden in de nacht buiten met één moet lopen, omdat ik wakker ben geworden van gepiep, er kennelijk hoge nood is of is dwars zit.

Mijn beide dametjes zijn bij mij gekomen van pup af aan en hopelijk mogen ze nog heel lang bij mij blijven. Bewust heb ik ze in huis genomen, ik had de keuze. Zij niet. Dat het niet altijd rozengeur en maneschijn zou zijn had ik me van te voren niet helemaal bedacht. Mijn inschatting wat het aan dierenartsbezoeken zou kosten, het voer en andere benodigdheden was veel te laag. Maar goed het is en blijft mijn verantwoordelijkheid die ik ook heb te nemen.

Mijn oog valt tegenwoordig vaker op advertenties of herplaatsing sites waar dieren aangeboden worden. Het lijkt wel of men er steeds gemakkelijker afstand van wil doen en er een ander ‘gouden’ mandje voor gezocht moet worden. Wat de reden hiervan ook is, ik hoop echt degene die herplaatser over gaat nemen een bewuste keuze hier in maakt. Immers wij mensen hebben de mogelijkheid om een keuze te maken, de dieren niet.

Binnenkort is het dierendag. Ik ga mijn mini roedeltje toch een beetje extra verwennen, één dag in het jaar een beetje meer verwennen dan gewoon. Ik ben nog steeds blij met de keuze die ik ooit gemaakt heb.

Karin Kayadoe
Fractievoorzitter Leefbaar Ridderkerk