Wat een wereld leven we in. De afgelopen dagen heb ik al een paar keer geroepen: ik zou wel een winterslaap willen houden. Met voldoende eten en drinken in een grot of iets dergelijks, warm gehouden worden door een berevel, pas weer wakker worden als de wereld er weer vrolijker uitziet. Een utopie natuurlijk. Maar goed, een beetje dromen kan geen kwaad. 

Want laten we eerlijk wezen. Met elkaar zorgen we nu niet echt dat het gezellig en leuker wordt op deze aardkloot. We rollen allemaal over elkaar heen. Iedereen heeft een mening en iedereen weet het beter. We weten niet hoe snel en hard we moeten roepen dat het allemaal niet goed is en vooral dat het natuurlijk de schuld van een ander is.

Zoals u weet ben ik wel een aardige fan van spreekwoorden en gezegdes. Terwijl ik dit zo zit op te schrijven schiet er één te binnen: als je wijst naar iemand anders, wijzen er drie vingers naar jezelf. Het is makkelijk om anderen te beschuldigen dat zij het fout doen. Of het nu een persoon, groep of instantie is, allesbehalve dan zelf te bedenken: wat doe ik om het leven een stukje mooier te maken. Immers, ikzelf doe ‘niks’ fout. En als dat wel zo is, dan kan ik daar natuurlijk niets aan doen. Het komt immers door die anderen.

Zo dat ben ik even kwijt. Het lijkt wel of we met zijn allen steeds meer verharden, verhufteren zoals het ook wel benoemd wordt. Natuurlijk moeten alle ‘belangrijke’ mensen het goede voorbeeld geven. Een avondje de televisie volgen, zeker de nieuwsitems, lijken zij dat ook te vergeten. Rollend over elkaar heen met meningen, uitingen om maar op te vallen en aandacht op zich te vestigen. Immers alles wat aandacht krijgt groeit. Maar zouden niet alleen zij maar wij allemaal niet het goede voorbeeld moeten geven? Verbeter de wereld begin bij jezelf?

Als alle negativiteit nu eens geen aandacht zou krijgen, geen podium? Dan kun je ook niet op die manier beroemd of berucht meer worden toch? Of denk ik nu te simpel? Niet overal, onder andere op social media, los gaan over hoe slecht men het allemaal doet en hoe belabberd het allemaal is? Hoeveel tijd en energie zijn we eigenlijk kwijt aan het mopperen en klagen? Best wel zonde en wat levert het uiteindelijk op?

Volgens mij gaan we dan met z’n allen ontzettend veel tijd over hebben. Tijd om te genieten van al het moois wat we wel hebben. Tijd om aandacht te hebben voor elkaar. Misschien krijgen we dan ook wel heel veel energie om met elkaar de schouders eronder te zetten om het leven weer een stuk gezelliger te maken.

Misschien ben ik op dit vlak wel iets te veel een optimist. Dat is dan maar zo. Liever steek ik tijd en energie in positiviteit, genieten van het leven. Als ik ‘s avonds mijn bed in rol en nog even mijn dag overdenk dan probeer ik altijd in mijn geheugen te zoeken of ik nog een glimlach op iemand zijn gezicht heb kunnen toveren. Al is het maar door middel van een groet. Want die winterslaap die ik wel zou willen houden gaat ongetwijfeld niet lukken. En om nu in slaap te vallen met de gedachte dat ik weer lekker op mijn manier negatief heb kunnen rellen, nee daar ga ik niet gelukkig van worden.

Karin Kayadoe
Fractievoorzitter Leefbaar Ridderkerk