Even wat boodschappen doen op het dorp. Altijd heb ik mijn telefoon bij me. Mijn stappen moeten immers ook geteld worden, anders krijg ik weer op mijn kop van mijn telefoon dat ik mijn doel niet gehaald heb. Midden in de plaatselijke supermarkt gaat mijn telefoon, gelukkig wordt er gevraagd of het uitkomt. Mooi moment om gelijk even aan te geven dat ik in de winkel ben en dat ik terug bel zodra ik thuis ben. Onhandig vind ik het om al bellende mijn boodschappen te doen, naast dat de kans dan groot is dat ik boodschappen vergeet, geen pen en papier bij de hand maakt het ook niet gemakkelijk. Bovendien vind ik het onnodig dat men mijn gesprek mee kan luisteren. Al dan niet privé, het gaat een ander niks aan wat er besproken wordt.

Na de supermarkt toch ook maar even gauw naar de markt, lang geleden dat ik een visje bij het avondeten op heb, het is rustig bij de kraam dus dat kan dan mooi gauw even. De verkoopster zegt me vriendelijk gedag en neemt mijn bestelling op. Even geduld moet ik hebben, de bestelde kibbeling ligt in het vet. Een jonge dame komt aangelopen, ook deze wordt vriendelijk begroet. Er kon geen glimlach of iets dergelijks vanaf en loopt na een korte blik op de inhoud van de kraam weer weg. Ik zie dat ze oortjes in heeft, waarschijnlijk was ze naar iets anders aan het luisteren zeg ik tegen de verkoopster. Ach ja, die zit in haar eigen bubbel was het antwoord. De knul naast mij die ook stond te wachten wordt gebeld, voert zijn gesprek, neemt zonder enige woord van dank en of  groet zijn bestelling aan en loopt weg. Hoeveel moeite is het om even vriendelijk dank je wel te zeggen en een goed weekend te wensen? Het nieuwe normaal volgens de verkoopster, ze kijkt nergens meer van op en haalt haar schouder op. Wat kun je er tegen doen, dan alleen maar zelf vriendelijk blijven? 

Volgens mij heeft het toch iets te maken met fatsoensnormen. Hoe ga je met elkaar om. Ik dacht ik ga eens op Wikipedia opzoeken hoe fatsoenlijkheid wordt uitgelegd; “Fatsoenlijkheid heeft in Nederland voor veel mensen een negatieve bijklank gekregen, omdat het gelijk is gesteld aan bekrompenheid, en weinig tolerantie voor andere gedragingen. Het zou wellicht ook te maken hebben met een gevoel van onvrijheid, zichzelf beletten te doen waar men zin in zou hebben.” 

Bij deze uitleg heb ik wel zo mijn vraagtekens. Tegenwoordig is het natuurlijk wel een hot item dat je zou moeten kunnen gedragen hoe jij dat wil of waar je zelf zin in hebt. Op zich niks mis mee, maar is het veel gevraagd om op tijd even uit je bubbel te stappen en gewoon vriendelijk tegen elkaar te doen? Volgens mij wordt het leven met elkaar dan ook een stuk gezelliger. Je bent immers niet alleen op de wereld. 

Karin Kayadoe
Fractievoorzitter Leefbaar Ridderkerk