Zwaailichten? Let op!

14 September 2018, 14:01 uur
Columns
mainImage
Digitaal Dagblad
Afbeelding is niet meer beschikbaar

Het is zeven uur in de ochtend, de wekker gaat. Moeizaam gaan mijn ogen open. Het is verleidelijk om nog een keer op snoozen te drukken. Maar ik ken mezelf. Niet handig. Zeker deze dag niet. Ik word op tijd opgehaald om een ochtend mee te gaan met de rijopleider van de politieacademie. Meemaken en ervaren hoe het is om met sirene en zwaailichten door het verkeer te laveren. Wat voor impact heeft dat op de inzittenden en de medeweggebruikers.

Stipt op tijd staat mijn gastheer, ook wel bekend als @PA_Rijopleiding, voor de deur. Galant wordt het achterportier voor mij geopend en mag ik plaatsnemen op de achterbank. Achter het stuur en naast mij zitten studenten. Fijn dat ik de ochtend met hen mee mag beleven.

De rit begint rustig, tot het moment dat er een spoedrit wordt aangevraagd. Duidelijk wordt er aan de meldkamer gevraagd of er van punt A naar B gereden mag worden met optische signalen. Het akkoord komt al gauw.... En dan gaan het zwaailicht en de sirene aan. Vaart wordt gemeerderd en de instructeur geeft heldere en bondige op- en aanmerkingen. Zelfs bij mij, als ‘slechts’ een achterbankzitter, begint tocht de adrenaline te stromen. Ondanks dat je weet dat het een instructie-rit is, wordt er toch met een flinke vaart gereden. Bijzonder om te zien hoe het overige verkeer erop reageert.

Op het moment dat er een politie-, brandweer- of ambulancewagen aan komt denderen met sirene en zwaailichten aan, mag je er vanuit gaan dat er iets aan de hand is. Er een melding is van bijvoorbeeld een reanimatie, brand of wellicht met een mes zwaaiende persoon. Dan hoop je toch dat hulp zo snel mogelijk op hun plaats van bestemming kan zijn. We zullen als medeweggebruiker ervoor moeten zorgen dat zij zo snel mogelijk op hun plaats van bestemming zijn. Je zal zelf maar degene zijn waar ze naar op weg zijn.

Eerlijk is eerlijk. Aardig wat mensen doen echt hun best om de rijbaan vrij te maken. Vaak heel adequaat. Soms aarzelend en zoekend. Soms in paniek, waardoor er weleens wat onhandig gereageerd wordt. Ook hier moet je als chauffeur rekening mee houden.

Maar ik heb me ook verbaasd....Een wagen waar je al geruime tijd achter rijdt, die geen krimp geeft....die bij het voorsorteren naar links verbaasd opzij kijkt: Oh, zat er een politiewagen met alle toeters en bellen aan achter me? Ik vraag me dan echt af waar die persoon met zijn gedachten was? In ieder geval niet met het opletten wat er in het verkeer gebeurd.

Maar bijvoorbeeld ook een voetgangster, die ons duidelijk aan ziet komen en rustig haar weg vervolgt. Alsof er geen nut en noodzaak is om even door te stappen. Zij kon aan de buitenkant niet zien dat dit een lessituatie was. De blikken van twee wachtenden bij het zebrapad zijn hopelijk bij haar aangekomen. Wij zagen ze in ieder geval wel. Een andere oversteker, met een koptelefoon op, hoorde ons ook duidelijk niet aankomen. Die had een hele andere beat in zijn hoofd. Sowieso een gevaar in het verkeer, al die mensen met oordopjes in. Maar goed, dat is een andere discussie.

Wat dacht u van auto’s die nog snel even voorpiepen, als er een wagen met gillende sirene’s aan komt rijden? Hoezo zou je even kunnen wachten tot deze gepasseerd is. Iedereen heeft toch haast, levensbedreigend of niet. Ik heb me hier echt over verbaasd.

Mooi dat ik dit zo heb mogen meemaken. Vanaf de andere kant krijg je toch een heel ander beeld. Niet alleen zorgen dat je zo snel mogelijk bij een melding bent, maar ook nog zorgen dat je er veilig arriveert. Zonder ongelukken te veroorzaken. Een spoedrit blijkt een weg vol hindernissen. Dat is me wel duidelijk geworden. Voetgangers, fietsers en automobilisten reageren allemaal weer anders.

Het leert me wel dat ik in het vervolg me toch bewuster in het verkeer ga proberen te begeven. Die muziek in de auto een volume standje lager. De spiegels toch maar weer wat beter in het oog houden. Gewoon bewust deelnemer zijn in het verkeer. Want als ik ooit de hulpdiensten nodig heb, hoop ik ook dat ze zo snel mogelijk bij mij kunnen zijn.

Karin Kayadoe
Raadslid Leefbaar Ridderkerk

Mag ik langs deze weg @PA_Rijopleiding oftewel Mark en de studenten Corianne en Stefan ontzettend bedanken dat ze het aangedurfd hebben om mij mee te laten kijken. Goed om te zien dat er hard gewerkt wordt om een goede basis te leggen. Toi Toi Toi straks in het echt!