Mijn agenda begint heel snel leeg te lopen. De ene na de andere afspraak wordt afgezegd. Erg? Nee, wel jammer. Het zijn over het algemeen bijeenkomsten waar qua voorbereiding toch veel energie in is gestoken. Maar waar ook naar uitgekeken werd. Soms persoonlijk, zoals een afscheid, soms zakelijk om aandacht te vragen en geven aan een onderwerp dat dat echt nodig heeft. Gelukkig zullen ze, naar alle waarschijnlijkheid, op een later moment plaatsvinden. Natuurlijk kom ik dan alsnog graag, mocht ik weer uitgenodigd worden.

Het is wel heel begrijpelijk, deze annuleringen. In deze dagen moeten we zuinig zijn op onze gezondheid. Het coronavirus heeft een grote impact. Tal van maatregelen, om erger te voorkomen, zijn er al genomen. Wellicht komen daar nog meer bij, ik heb echt geen idee. We horen het wel. Met het advies; handen wassen, in je elleboog hoesten en niezen en bij lichte verkoudheidsverschijnselen thuis blijven is het begonnen.

Ook in mijn omgeving zijn er mensen die thuis moesten blijven omdat ze last hebben van griepachtige verschijnselen. Of het daadwerkelijk het virus is, is niet getest. Het vergt toch wel enige zelfdiscipline om je huis zo min mogelijk te verlaten en kwetsbare mensen te mijden. Zeker als het niet verstandig is om bijvoorbeeld bij je ouders langs te gaan, die altijd zo uitkijken naar je komst. Het klinkt wel lekker om gelegaliseerd thuis te blijven, maar op een gegeven moment komen de muren toch echt op je af. Vrolijk wordt je er niet van, zijn de verhalen die ik hoor.

Voor sommigen, waaronder mijn moeder, betekent het ook dat er minder aanloop is. Uitjes die uit voorzorg worden afgezegd. Minder leuke dingen om naar uit te kijken. De dagen rijgen zich dan aaneen. Mooi vind ik dan wel weer de opmerking van mijn moeder, die echt niets heeft met computers en de digitale snelweg, dat ze blij is met onder andere FaceTime. Een mogelijkheid om toch even de ander te zien, even bijkletsen al gaat het via een scherm.

Het zullen ongetwijfeld nog lastige weken worden, hopelijk met zo min mogelijk ‘schade’. Hadden we maar een glazenbol of konden we koffiedik kijken. Het zou best handig zijn als we zouden weten wat het verloop gaat zijn. Zorg en oog voor elkaar, het is nu meer dan ooit noodzakelijk.

Gelukkig zijn er velen die zoveel mogelijk maatregelen nemen om te zorgen dat de kwetsbaren zo min mogelijk de kans lopen om in aanraking te komen met dit virus en de mogelijke gevolgen daarvan. Naast al het gemopper en geklaag, vind ik dit wel heel mooi om te zien. Aan de hype om WC-rollen te hamsteren heb ik niet meegedaan. Mocht ik een tekort gaan krijgen, dan ga ik er een oproep voor plaatsen in deze krant.
 
Karin Kayadoe
Fractievoorzitter Leefbaar Ridderkerk