Het is winter! De verwarming draait overuren met deze kou. Zeker met een paar dagen sneeuw achter de rug, waarbij gelukkig de restanten niet te lang zijn blijven liggen. Het vriest niet hard genoeg om te gaan dromen over een elfstedentocht. De schaatsen heb ik dus maar in het vet laten zitten. Wel een beetje jammer, bij het echte winterse gevoel hoort toch ook schaatsen in mijn beleving.  

Dan maar mijn pijlen richten op de vogels, die ook best wel een beetje in de watten gelegd mogen worden met dit weer. Een heuse pindaslinger en een pot gevuld met vetbolletjes zouden ze moeten trekken naar mijn tuin. De vetbolletjes heb ik netjes uit het netje gehaald, je moet toch niet willen dat een vogeltje zich verwond hieraan. Bijkomstig voordeel, had ik bedacht, is dat ik dan ook eens met de tuinvogeltelling van afgelopen weekend mee kon doen. Het is nu immers een waar paradijsje voor de gevederde vrienden in mijn tuin.

Natuurlijk had ik wel even uitgezocht hoe dit fenomeen nu eigenlijk werkt. In het weekend een half uur naar mijn tuin kijken hoeveel vogels een bezoek zouden brengen. Ik had er zin in. Normaal weet ik wel ongeveer welke bezoekers er in mijn tuin komen, maar echt geteld had ik ze nog nooit. En een half uur is mooi te overzien. Een kopje koffie, kladblokje en potlood in de aanslag en lekker voor de verwarming gewoon even deze tijd naar buiten kijken of ik vogels zie.

Het werd een interessant half uurtje. Als ik normaal naar buiten kijk, zie ik altijd wel een koolmeesje of een mereltje. Met voer buiten wil het nog wel eens dat er een zwarte kraai aan komt waaien en een vlaamse gaai. Van alles vloog er over, mijn kladblokje bleef echt helemaal blanco. Geen enkele vogel heeft zich gemeld in dit half uur. Ik heb ze wel zien vliegen, maar landen ho maar.

Toch was ik wel enigszins teleurgesteld. Gelukkig werd er de rest van het weekend af-en aangevlogen om van het lekkers in de tuin te snoepen. De koolmeesjes en de merels hadden er duidelijk geen zin in om door mij geteld te worden. Sterker nog, ik kreeg een klein beetje het gevoel dat ze me stiekem uit zaten te lachen met z’n allen zittend in de struiken. Want natuurlijk hoef ik niet meer mee te doen met operatie steenbreek, om tegels te vervangen voor groen. Ik heb mijn gevederde vriendjes graag in de tuin. En met heftige regenval vind ik het  prettig als het water weg kan zakken in de aarde.

Vandaag zag ik toch een vliegbeweging die me de teleurstelling rond de tuinvogeltelling deed vergeten. Een koolmeesje was duidelijk het nestkastje, die ik  de afgelopen zomer weer netjes leeg en schoon had gemaakt, aan het inspecteren. Zou het dan toch? In de afgelopen jaren heb ik zo nu en dan een nestje koolmeesjes gehad. Afgelopen jaar was mijn nestkastje niet in trek. Wie weet gaat het dit voorjaar dan toch wel weer gebeuren. Niks leukers dan dat op gepaste afstand  volgen. Ik zou het wel ontzettend leuk vinden. Kan ik me weer een jaartje een beetje een ‘tuinoma’ voelen.

En in de tussentijd, zolang de vorst in de lucht zit, blijf ik mijn vriendjes toch een klein beetje extra verwennen. Wie weet helpt het, de keuze van de koolmezen te beïnvloeden, om voor mijn nestkastje te kiezen. Ik ga duimen.

Karin Kayadoe
Fractievoorzitter Leefbaar Ridderkerk