Informateur Kim Putters (kundige aardige man en toch PvdA) legt zijn oor te luisteren bij mijn vriend Marco Pastors.

D66 reflex

Merkwaardig voor mevrouw Nunnely (wie?) van D66, die een paar weken geleden nog bezwaar maakte tegen het feit dat Marco Pastors als ambtenaar zijn mening gaf over de landelijke politiek: Kon hij nog wel aanblijven? Als directeur van het nationaal programma Rotterdam-Zuid is hij afhankelijk van de nationale politiek. Lijkt me logisch dat je daar, net als iedere Nederlander, een mening over hebt. Volgens het Rotterdamse D66-raadslid is Marco een uitzondering en mag hij geen gebruik maken van zijn grondrechten en moet hij zijn mond houden. Triest.

Oogappel van Pim

Toen ik alweer in een ver verleden met mijn vrouw Nel de kieslijst voor Leefbaar Rotterdam samenstelde, kreeg ik van Pim Fortuyn het advies Marco Pastors te benaderen. “Econoom, jong, ondernemer en erg slim” vertelde Pim erbij. ”Ik ken hem nog van de o.v.-jaarkaart en hij weet van doorpakken.” Ik begreep dat ze vrienden waren.

Ik belde hem en hij liet – slim als hij is – voorlopig de kerk in het midden. Na de eerste vergadering van onze nieuwe partij kwam Marco op me af, stelde zich voor, feliciteerde me met mijn speech en vertelde lid te willen worden. En passant zei hij ook: “Zet me maar op de kieslijst”, wat ik graag deed.

Wethouder

Na de verkiezingswinst moesten we de stad gaan besturen en Pim wilde graag dat Marco wethouder zou worden, maar die - net begonnen met een eigen bedrijf - aarzelde. Na het zoveelste mislukte interview met een kandidaatwethouder dat ik samen met hem hield zei ik, op weg naar café Loos: “Denk niet dat je er nog onderuit kan.” Zuchtend beaamde hij het.

Toen hij - eenmaal wethouder - vertelde 10.000 woningen per jaar te willen bouwen, schamperde zijn voorganger Hans Kombrink dat hij geen oppositie behoefde te voeren. “Hij heeft zijn eigen vonnis al getekend met die uitspraak.” Drie jaar later en ongeveer 30.000 woningen verder werd Marco pootje gelicht door het CDA, dat in zijn opmerking dat sommige moslims hun religie als excuus voor misdaden gebruiken,* de stok vond om hem te slaan: hij werd weggestuurd ondanks zijn goede resultaten.

Solliciteren

Die resultaten resulteerden niet in een vlotte sollicitatie (ik zeg het netjes) maar uiteindelijk werd hij o.a. op aandringen van minister Opstelten (oud burgemeester) directeur van het NPRZ. De partijen die toen Rotterdam bestuurden deden dat zó slecht, dat het Rijk ingreep. Logisch dat niemand uit die partijen een kans maakte. Zo begon Marco Pastors, tegen de wens van het stadsbestuur in, aan zijn nieuwe functie. Een groot voordeel bleek wel, dat Aboutaleb hem beoordeelde op zijn prestaties en niet op zijn politieke keuze. Ook de schoolbesturen, woningbouw corporaties en ondernemers op Zuid stonden na aanvankelijke aarzeling achter hem, omdat zijn ideeën hen - mensen met kennis van zaken - wel aanstonden..  

Haat

Op radio Rijnmond hield auteur (lees subsidiespons) Jan Oudenaarden een wekelijkse column over Zuid. Iedere uitzending werd schamper en beledigend gesproken over Marco; de haat en jaloezie kolkten week in week uit de huiskamers binnen.**

Van veel kanten kwam kritiek. Niet van betrokkenen bij het NPRZ, die begrepen dat je ijzer niet met handen kan breken en dat Keulen en Aken niet op één dag gebouwd zijn, zodat het bestuur van NPRZ de bezwaren naast zich neerlegde. Toch bleek de medewerking uit het stadsbestuur, als Leefbaar daar geen onderdeel van uitmaakte, nihil. Sterker, de toenmalige wethouder Moti pronkte landelijk graag met Marco’s veren, maar stak geen vinger uit om hem te helpen. De twintig jaar durende weerzin en haat tegen Marco Pastors en Leefbaar Rotterdam weerhielden hem waarschijnlijk zich voor de stad in te zetten door Marco te ondersteunen.

Oorzaak

De landelijke successen van Marco, die zelfs door de landelijke SP als het grote voorbeeld werd gezien (uitzending Bij1), roept bewondering op. Dat is voor de haters van het eerste uur letterlijk onvoorstelbaar. Iemand met zijn politieke achtergrond kan in hun ogen nooit iets goed doen. Kunnen ze hem niet op zijn werk en resultaten afrekenen, dan maar weer op de man spelen. Kleine zielen zullen nooit over hun vooroordelen heenstappen.

* Iedere avond waren er rellen in Parijs, waarbij molotovcocktails en stenen onder de uitroep “Allah akbar” naar de politie werden gegooid.

** Mijn vrouw Nel en ik hoorden het iedere keer maandagochtend aan als we in de auto van Haamstede naar huis reden.