Zelfs als de bouwgrond gratis zou zijn, dan zouden projectontwikkelaars geen brood zien in het bouwen van woningen als de gemeente hun de volgende voorwaarden zou stellen: 

A. De huren moeten onder de liberalisatiegrens liggen. Per 1 juli is dat 879 euro en 66 cent. 

B. De woninggrootte moet minimaal 50 m2 zijn. Voor woningen in buitenwijken als bijv. Ommoord, Hoogvliet of IJsselmonde moet dat minimaal 85 m2 zijn. 

C. Een groot deel van de woningen moet worden verhuurd aan statushouders, ex-delinquenten, mensen die zijn afgekickt van verslavingen en/of hersteld zijn van psychische en mentale aandoeningen, personen verwikkeld in echtscheidingen en nog meer van dat soort - oneerbiedig gezegd - probleemgevallen.

D. De woningen, die dan nog overblijven, moeten via Woonnet worden toegewezen aan huishoudens met weinig geld en een inkomen onder de 50.000 euro. 

E. De huren mogen niet worden geliberaliseerd als een woning leegkomt. 

F. De woningen moeten minimaal 25 jaar blijven staan.

G. De bewoners moeten financiële steun krijgen van de projectontwikkelaar om een huurdersorganisatie op te richten.

Grondprijsverhoging

Bovenstaande - voor projectontwikkelaars niet echt (?) aantrekkelijke - voorwaarden gelden wel voor woningcorporaties in Rotterdam. 

Eigenlijk zou het gemeentebestuur dolblij moeten zijn dat de elf in de stad actieve corporaties sociale huurwoningen willen bouwen, die voorwaarden van A tot en met G in acht nemend. 

Van blijdschap is bij burgemeester Ahmed Aboutaleb en zijn wethouders echter weinig te merken. Van het tegendeel lijkt veeleer sprake. 

Want B en W vonden het eind vorig jaar nodig om de grondprijs voor de bouw van sociale huurwoningen met vijftig procent te verhogen. In de gemeenteraad juichten de VVD, D66, Leefbaar Rotterdam en Denk die grondprijsverhoging van harte toe. 

Woedend

De woningcorporaties, die opvallend genoeg half december nog wel prestatieafspraken voor 2024 en 2025 met de gemeente maakten, zijn woedend over de verhoging van de grondprijs. Het zal leiden tot de bouw van minder sociale huurwoningen. 

Langs de zijlijn volgen de projectontwikkelaars al dat gedoe met grote tevredenheid. Hoe minder sociaal wordt gebouwd, hoe meer er voor hen overblijft om wat te verdienen.