De zomer is nu echt wel ten einde. Wat zou het mooi zijn als we nog een mooie nazomer krijgen. Met lekkere temperaturen, prachtige verkleurende bladeren in de bomen en hopelijk 's avonds ook nog buiten kunnen zitten. Ik hoop het, elk seizoen heeft zo zijn mooie dingen.

Kan ik wellicht ook nog genieten van het uitzicht op mijn wildernis in de tuin, ontstaan door een pompoenplant. Na jaren proberen is het eindelijk gelukt om eigen pompoenen te kweken. Ze zien er niet zo mooi uit als die je kunt kopen. Daar zie je straks toch niks meer van als ik er soep van heb kunnen maken. Ik ben er gewoon blij mee. Nu nog wat andere recepten zoeken. Om er nu heel de herfst en winter alleen maar soep van te gaan maken, dat gaat ook vervelen. Het gaat ongetwijfeld goed komen. Om ze straks ongebruikt weg te gooien vind ik zonde.

Zo kom ik tijdens mijn ochtendwandeling elke dag langs een appelboom in het openbaar groen. Dit jaar zat hij goed vol. Uit deze boom zijn door de harde wind van de afgelopen dagen, jammer genoeg, veel appeltjes gewaaid. Er liggen er veel op de grond. Helaas te klein om er wat mee te doen. En buiten dat, als je gesnapt wordt ben je de pineut. Officieel valt het onder kleine stroperij. Wel jammer. Nu liggen ze vaak, als ze niet opgegeten worden door onder andere vogels, weg te rotten. Dat terwijl valappels ook zo lekker zijn om verse appelmoes mee te maken. Als ik een zak kreeg van deze of gene dan was dat hier favoriet. Vooral als ik er een beetje kokos door deed, dan was het sneller op dan dat ik het gemaakt had. Jammer dat ze niet gebruikt worden omdat ze niet knap genoeg zijn om verkocht te worden in de winkel. Er zitten natuurlijk butsen of lelijke plekken op, gewoon een kwestie van wegsnijden en je merkt daar niks meer van.

Het doet me nu ook, met een grijns, terugdenken aan de tijd dat ik nog kippen had. Heuse krielkippen. Net een soort uiltjes, heerlijk nieuwsgierig en zeker als ik rijst over had vielen ze daar graag op aan. Dit was binnen de korte keren in hun buikjes verdwenen. Als beloning een hoop gekakel en een vers gedraaid eitje werd uit het kontje geperst. Kleine eitjes dat dan weer wel, maar wie het kleine niet eert... Als er dan eens kinderen bij ons aan het spelen waren en het geluk hadden om een eitje tevoorschijn te zien komen, konden ze nog even voelen hoe warm ze eruit kwamen. Maar mee naar huis nemen om hem op te eten? 'Ieuwwww', nee, hij komt uit de kont. Eieren uit de winkel komen natuurlijk uit een doosje en zien er schoon uit.

Bij een bezoek aan een volkstuintje kon ik mijn kennis van groente even tentoonspreiden. De worteltjes, boontjes en de bietjes had ik in één keer goed. Die had ik ook wel eens in mijn tuin laten groeien. Tomaten konden natuurlijk ook niet missen. Alhoewel er volgens mijn idee pepertjes naast stonden, dat had ik helemaal fout. Een speciaal soort tomaatje was het. De courgette meende ik ook meteen te herkennen. Helaas wederom niet goed. Een uit de kluiten gegroeide komkommer bleek het te zijn. Had deze zo in de supermarkt gelegen, dan was ik er zeker zo voorbij gelopen. Zo hoort een komkommer er niet uit te zien. Oeps, ook ik heb last van een vooroordeel. Zo’n mega komkommer heb ik meegekregen en ik kan u vertellen: hij is lekkerder dan de slanke in folie verpakte uit de winkel.

Karin Kayadoe
Fractievoorzitter Leefbaar Ridderkerk