Er waart een spook door Nederland. Nee, niet het communisme – dat ligt te verstoffen in de kelder van de geschiedenis. Dit spook draagt sandalen, eet halal en zegt “Inshallah” als hij de bus probeert te halen. Het is het Spook van de Islamisering. Althans, als we sommige politici, Facebook-tantes en Johan Derksen mogen geloven.

Want wat is er aan de hand in dit land? De kaas is nog steeds geel, de molens draaien nog vrolijk, maar toch voelt Jan uit Spijkenisse nattigheid. Zijn buurman heet ineens Mohammed in plaats van Marco, en de plaatselijke snackbar verkoopt nu ook falafel. "Dit is geen Nederland meer," mompelt Jan, terwijl hij een blik Hollandse sperziebonen opent die – ironisch genoeg – in Marokko zijn geteeld.

De Grote Islamisering is blijkbaar overal. Kinderen mogen hun ramadan uitleggen op school – indoctrinatie! De gemeente bouwt een gebedsruimte in het stadhuis – sharia light! Een vrouw met een hoofddoek presenteert het journaal – paniek in Hilversum! Wethouder Achbar organiseert een gezellig Iftarfeestje en één spiksplinternieuwe Leefbaar-wethouder snoept mee. Ondertussen blijft het aantal kerkgangers dalen, maar dat ligt natuurlijk niet aan onszelf. Nee, dat is vast óók de schuld van de islam.

Satire daargelaten: wie even door de mist van angstbeelden prikt, ziet een Nederland dat niet islamiseert, maar globaliseert. Mensen van verschillende achtergronden proberen hier hun plek te vinden, en ja, dat botst soms. Net zoals katholieken en protestanten elkaar vroeger om de oren sloegen met bijbelcitaten. Of zoals we ooit dachten dat jazzmuziek het einde van de beschaving was.

De werkelijkheid is een stuk saaier dan de schreeuwerige krantenkoppen doen vermoeden. De meeste moslims in Nederland willen helemaal geen kalifaat, maar gewoon rust, werk en een redelijke hypotheekrente. Ze zijn vooral bezig met dezelfde dingen als de rest van ons: files ontwijken, en proberen te begrijpen wat er in vredesnaam met het weer is gebeurd. Ja, ze voeden ook hun kinderen op en dat zou inderdaad wel iets beter kunnen.  

Dus nee, Nederland verandert niet in een woestijnstaat waar klompen verboden zijn en iedereen verplicht couscous moet eten. Maar misschien verandert het wel in een land waar mensen naast elkaar kunnen leven – mét verschillen. En wie daar wakker van ligt, mag dat natuurlijk. Zolang je de wekker maar niet vijf keer per dag op de gebedstijden zet.