Laatst beweerde VVD-gemeenteraadslid Erik Verweij maar weer eens dat er in Rotterdam 53 procent sociale huurwoningen staan. Hij deed dat in een verhaal in het AD, dat ging over de door de VVD zéér gewenst geachte verhoging van de grondprijs voor sociale huurwoningen met vijftig procent. 

Niemand valt er nog over dat Verweij telkens weer zo’n hoog en niet-kloppend percentage te berde brengt. En eigenlijk is dat wel raar. Want: 

Om het gekissebis over bouwcijfers en woningaantallen een halt toe te roepen sloot de gemeenteraad, nagenoeg unaniem, in maart van dit jaar het zogeheten Woonakkoord. Ook Verweij tekende mee. 

In dat Woonakkoord staat een duidelijke definitie voor sociale huurwoningen. Ze mogen niet duurder zijn dan 808 euro en moeten worden verhuurd aan huishoudens, die minder dan 48.625 euro verdienen. 

Op basis van die Woonakkoorddefinitie is niet 53 procent maar minder dan 38 procent van de Rotterdamse voorraad van 321.300 woningen sociaal. Dus niet ruim 170.000 maar minder dan 122.000. Scheelt nogal.

Blijft de Rotterdamse VVD doorgaan met ondeugdelijke beweringen over een veel te hoog aantal sociale huurwoningen, dan blijft het gehakketak over dat onderwerp voortduren. Geen enkele woningzoekende arme drommel, zoals de doelgroep voor sociale huurwoningen wordt genoemd in de gemeenteraad, is daarmee gediend. 

Het zou een goed voornemen voor 2024 zijn als in de gemeenteraad, indachtig het alom bejubelde Woonakkoord, voortaan juiste cijfers worden gehanteerd over hoeveel woningen er in de stad staan en in welke categorie deze thuishoren. Daarmee druk je de polarisatie de kop in, hetgeen de oorspronkelijke bedoeling van het Woonakkoord was.