Het is drie jaar geleden dat ik een advertentie tegenkwam waarin figuranten werden gevraagd voor Flikken Rotterdam. Na wat bedenktijd heb ik mij aangemeld, eigenlijk met de gedachte “daar hoor je nooit meer iets van”.

Op een vrijdagavond ging de telefoon, iets wat wel meer voorkomt maar meestal is het dan een bekende. Een vriendelijke damesstem vertelde dat zij van het productieteam van Flikken Rotterdam was en vroeg of ik de maandagavond erop in de gelegenheid was om te figureren als ziekenhuispatiënt. In het gewone leven had ik al de nodige ervaring op gedaan als patiënt, dus waarom niet. Ook omdat ik wilde weten of figureren echt iets voor mij zou zijn.

Geheel conform de afspraak kreeg ik de avond voor de opname de mail waarin plaats delict, tijdstip en de benodigde kledingstukken waren vermeld. Ik werd maandagavond om 18.30 bij de Hogeschool Rotterdam verwacht, waar ik mij moest melden bij een blauwe bus. Makkie toch.

Na mijn kleding in een rolkoffertje te hebben gepropt ben ik op weg gegaan naar de Hogeschool Rotterdam. Bij aankomst echter geen blauwe bus te zien, laat staan iets of iemand die weleens iets met de Rotterdamse Flikken te maken zou kunnen hebben.

Na een klein kwartiertje kwamen er twee jonge dames aangelopen, die eveneens zouden figureren maar dan als verplegend personeel. Ik voelde mij gelijk een stuk beter dan toen ik van huis ging.

Tegen 19.00 uur kwam dan toch de blauw bus de bocht om. Het bleek dat dit de kledingbus van Flikken Rotterdam was en daar moesten wij ons melden. Ondertussen waren er ook twee jonge mannen aangekomen die ook als verplegend personeel waren ingehuurd.

Mij werd door Gwen, de kledingdame, aangegeven dat ik mij pas op de set hoefde om te kleden en dat de meegenomen kleding daar goed genoeg voor was. Nadat de dames en heren van de verpleging waren omgekleed, werden wij naar de set gebracht. Het avontuur kon beginnen.

Op de set werden wij opgewacht door Jaap, de figuranten begeleider, hij legde ons uit wat de bedoeling was. In no-time werden “eerste positie, laatste positie, terug eerste positie, actie en cut” er ingestampt, als zijnde boerenkool met worst.

Hierna begon het grote wachten. Als figurant moet je nu eenmaal veel geduld hebben en laat ik dit nu net niet hebben, maar dat leer je vanzelf als figurant. Op een gegeven moment kwam Jaap aangeven dat ik mij mocht verkleden. Dat was zo gebeurd, maar intussen was het wel rond 19.45 uur geworden en begon ik toch wel trek te krijgen. Uiteindelijk werd door de catering een mandje met drank, fruit en wat koeken bezorgd.

Nadat ik een banaan en twee koeken had veiliggesteld, kwam Jaap om te vertellen dat wij ons gereed moesten maken. Ik mocht op een bankje gaan zitten, in de gang, waar een bankje verder drie hoofdrolspelers zaten. Behalve Dries (Mark van Eeuwen), die lag ergens in een kamertje gewond te zijn.

Na een minuutje of twintig kreeg ik te horen dat mijn aanwezigheid in de gang toch niet gewenst was. Ik mocht weer terug naar het einde van de gang. Intussen was Jaap daar ook en vertelde mij dat het plan nu was dat ik langs de gangdeur van de afdeling zou lopen. Je zegt het maar Jaap, ik ben er nu toch.

Inmiddels was het 20.30 uur geworden en je houdt het niet voor mogelijk, ik mocht in actie komen. Eerst de repetitie en toen begon het grote werk. Na tweemaal “cut”, wat overigens niet aan mij lag, stond de scène er na drie keer op en waren wij klaar. Bij het omkleden kwam ik er achter dat mijn banaan en koeken door een onverlaat waren verdonkeremaand en dat op een set met Rotterdamse Flikken.

Toen later de aflevering van Flikken Rotterdam werd uitgezonden, zag ik alleen een gedeelte van mijn benen voorbij komen langs de gangdeur. Maar het zaadje van het virus “figureren” was geplant. Een volgende keer meer hierover.