Bakkie doen? Je kent die opmerking vast. Een kopje koffie, het staat soms voor meer dan een ochtend ritueel ("giet het zwarte goud in een kop, en ik leef weer op"). 

Het is bijna een synoniem voor even bijpraten, luisteren naar elkaars verhalen. Ik moet denken aan het liedje van Eric van Muijswinkel. Eind jaren 80 stond zijn liedje 'Eén kopje koffie' maandenlang in de top 10. Een oorworm muziekje. Eenmaal gehoord blijft de hele dag in je hoofd zingen.

In de bijna 2 jaar dat ik raadslid ben heb ik al heel wat kopjes koffie gedronken met Ridderkerkers. Oud en jong. Bezorgde verhalen gehoord- maar ook veel tevreden Ridderkerkers gesproken. Ik mag bij mensen thuis komen, in verpleeghuizen of een dagopvang, op koffie-ochtenden in een van de Ridderkerkse kerken en soms dronken we samen een kop koffie in een restaurant. Ik vind het altijd leuk om te horen wat mensen bezig houdt. Het is fijn om met mensen te spreken die mij uitleggen waar ze tegenaanlopen. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de gesprekken m.b.t. herindicaties in de zorg, het aanvragen van een PGB. Of de zwaarte van mantelzorg. Ik waardeer het wanneer iemand de tijd neemt voor een gesprek en ervaar deze persoonlijke gesprekken als een van de leukste kanten van het raadslid zijn. Toch zijn er ook momenten waarop ik er een beetje tegenop zie. Omdat iemand boos is om keuzes die we in de raad hebben gemaakt. Of omdat dingen soms zo ontzettend traag gaan of niet eerlijk lijken. Het allerliefst zou ik dan direct een oplossing willen geven. Het regelen, en wel nu. Maar helaas is dat niet haalbaar. Als volksvertegenwoordiger is het mijn taak om verhalen van alle kanten op te halen en alle belangen mee te wegen. Dat is goed, maar maakt het soms ook lastig. Ik wil graag de ander helpen. De boosheid is soms zo begrijpelijk, de dagelijkse realiteit vaak hard. Alhoewel ik geen directe oplossing kan bieden is het horen van al die verhalen zo waardevol. Ze wegen mee wanneer er een besluit moet worden genomen, wanneer ik nieuwe plannen lees en wanneer ik de belangen en wensen van Ridderkerkers af moet wegen. Dat ene kopje koffie dat ik mee mag drinken ('het pure spul dus zonder de suiker') is daarmee echt heel belangrijk. Omdat papier zo een verhaal krijgt, een besluit een gezicht. Dus bij deze: wie drinkt er dit jaar een bakkie mee?