Ik heb even overwogen om die eindrapportage Feyenoord City aan mijn deur voorbij te laten gaan. Per slot van rekening had mijn fractie bereikt wat we ons wensten: geen nieuw voetbalstadion en behoud van De Kuip. Maar zwijgen zou geen recht hebben gedaan aan al die betrokkenheid, aan al die inzet en vooral aan al die gigantische frustraties die meer dan 7 jaar het leven van veel Feyenoordsupporters hebben gedomineerd.

De 86 pagina tellende eindrapportage schrijft lovend dat de gemeente geen averij heeft opgelopen, ook al heeft het bakken met geld gekost. Ik lees dat niet alle gemeentelijke doelstellingen zijn behaald....... Ook dat de gemeente alleen maar het proces van de ontwikkeling van een nieuw stadion toetste....... En over het feit dat de gemeente niet primair eindverantwoordelijk was voor het participatieproces rond een nieuw stadion......

Als u het leest zoals ik hoef ik er niets aan toe te voegen. 

Maar het staat allemaal wel in schril contrast met de werkelijkheid van vele jaren onheil die over de voetbalsupporter door de gemeente is uitgestort. We zijn gehersenspoeld door meerdere wethouders en een burgemeester in hun wensdenken dat een Feyenoord City-gebiedsontwikkeling onmogelijk kon zonder een nieuw stadion. Het moest hét icoon van onze wereldstad worden.

In de kamer van de burgemeester - weet u wel, die kamer zonder oren en ogen – daar werden de notabelen van de stad en Feyenoord meegenomen in de natte droom van meerdere stadsbesturen. Er werd een nieuwe voetbaltempel ontworpen. Een tempel die overigens binnen no time een IKEA-bouwpakket werd omdat er werkelijk geen investeerder voor te vinden was. 

Desalniettemin raakten de bobo’s van Feyenoord BVO er ook van overtuigd dat hun club echt niets meer zou presteren als er geen nieuw stadion kwam. Alleen al daarom ben ik euforisch dat het elftal van Arne Slot dat beeld keihard afstraft en al twee jaar op rij laat zien dat de Kuip het stadion is waar het gebeurt en het motto wordt waargemaakt: ‘geen geld in stenen maar in benen’.

Tussen u en mij: ik ben opgeleid door Riek Bakker. Ze is een hoogleraar van faam die veel voor de planologie van Nederland en Rotterdam in het bijzonder heeft betekend. Rotterdam Zuid heeft door haar visuele ingrepen een enorme boost gekregen. Dus als amateurs aan de haal gaan met dergelijke planologische kennis en kunde belooft dat over het algemeen niet veel goeds. Ook zo met het Feyenoord City-project.

Een privaat stadion als kiemvorming, als aanjaagrol gebruiken voor een gebiedsontwikkeling. Dat is geen vlaggenschip ontwerpen maar een modderschuit inzetten. Dat is vragen om problemen. En dat is wat Riek Bakker mij onderwezen heeft.

Als het stadsbestuur van Rotterdam dan toch zo’n heilig vertrouwen had in de bedrijfstak betaald voetbal bij Feyenoord, had het toch ook dezelfde heilige plicht om te luisteren naar de supporters. Supporters die met diverse en grote expertises hadden kunnen bijdragen in de ontwikkeling van deze gebiedsontwikkeling. Maar de participatie was een aanfluiting. De supporters werden gecriminaliseerd en geschoffeerd en moesten via de rechter hun gelijk halen.

Even heb ik overwogen om die eindrapportage Feyenoord City aan mijn deur voorbij te laten gaan. Maar dit verhaal stond er onvoldoende in vastgelegd. Bij deze.