Actief deelnemen... Hoe dan?

28 June 2019, 20:06 uur
Columns
mainImage

Nederland is prachtig vind ik! Kijk maar naar luchtfoto’s: lange velden, rechte sloten tussen weilanden, woonwijken keurig in 't gelid, oude ronde dorpskernen met vaak een kerk in het midden. Ook altijd een mooi vergezicht mocht je in een vliegtuig zitten. Echt Nederland ten top.

We hebben het allemaal best goed geregeld met elkaar. Een ding is zeker: we zijn goed in regelen. Het schept ook wel een beetje rust. Weten waar je aan toe bent. Scheelt ook wel weer zelf nadenken.

Maakt het ons ook niet een beetje lui? Lui, in de zin van niet meer zelf hoeven nadenken. Er vanuit gaan dat alles goed geregeld is, we hoeven immers niet veel meer te doen dan er vanuit te gaan dat het allemaal op orde is. Het enige wat we nog hoeven doen is, als blijkt dat iets faalt, er met z’n allen overheen te vallen.

Maar aan de andere kant snap ik ook heel goed dat, wanneer alles goed geregeld is, we ook minder bang hoeven zijn om aansprakelijk gesteld te worden. Immers, wanneer er een verschil van mening is en men uiteindelijk voor de rechtbank zou moeten verschijnen, wordt er gekeken naar wet en regelgeving. Je zal maar ergens voor aansprakelijk gesteld worden omdat de regels niet helder aangegeven en beschreven zijn.

Toch heb ik wel een beetje het donker bruin vermoeden, dat we af en toe een beetje doorslaan. Kijk alleen al eens naar de bebording langs de weg. Er staan er zoveel dat je zo nu en dan door de bomen het bos niet meer ziet.

Zo ook bij de overheden. Alles is het liefst helemaal dicht getimmerd met regels. Daar is men gelukkig ook achter gekomen dat dat niet altijd het juiste effect heeft. Nu is men al een poos bezig om een hele draai te maken. Men mag tegenwoordig meedenken, participeren zoals dat zo mooi heet. Inspraak momenten, mee mogen praten, alleen of er dan ook uiteindelijk wat mee gedaan wordt?

Soms lijkt het erop dat men een illusie wekt dat men mee mag praten. Terwijl eigenlijk alles al in kannen en kruiken is. Maar dan kunnen we in ieder geval alle handen in onschuld wassen. Immers er is inspraak geweest…..

Het is ook lastig. Een totale andere manier van omgaan met. Daar waar nu normaal is dat je niet meer zelf hoeft na te denken naar meedenken. Maar levert het uiteindelijk ook niet op dat we ons zelf weer verantwoordelijk gaan voelen, eigenaarschap zoals we dat zo mooi noemen? In plaats van achterover leunen en wachten op de regeltjes en mopperen als het toch niet zo uitpakt als je had gehoopt.

Er is nog een wereld te winnen, bij onszelf alsmede bij veel instanties. Ook hierin is mijn stellige overtuiging dat samenwerken alleen maar sterker maakt. Maar dan wel met open vizier, goede en heldere communicatie, uitleggen en vooral luisteren. Horen wat er gezegd wordt! De juiste balans zien te vinden tussen regelgeving en gezond verstand. Een hele grote opgave maar: waar een wil is, is een weg.
 
Karin Kayadoe
Fractievoorzitter Leefbaar Ridderkerk