Weer een jaar bijna voorbij

21 December 2018, 09:33 uur
Columns
mainImage
Digitaal Dagblad
Afbeelding is niet meer beschikbaar

De kamer wordt gevuld met kerstliedjes uit de radio, terwijl ik deze column aan de keukentafel zit te schrijven. Veel oude bekende nummers komen voorbij. De kerstversiering, die ik heb aangebracht in de kamer ,staat er nog fris en fruitig bij. De kerstlampjes doe ik al lekker vroeg aan. Waxine-lichtjes erbij en het lijkt lekker knus. Het gaat nu echt alweer hard richting het einde van het jaar. Niet mijn favoriete tijd van het jaar. Ben altijd wel weer blij als alles achter de rug is. Alle verplichte bezoekjes weer gedaan zijn en de kamer weer in oorspronkelijke staat teruggebracht kan worden. De rommel weer opgeborgen naar zolder, waar ze netjes in dozen mogen wachten tot het volgende jaar. Lekker met een schone frisse kamer het nieuwe jaar weer ingaan.

Het is ook altijd het moment om terug te kijken op het afgelopen jaar. En het is een bewogen jaar geweest. Veranderingen in de zakelijke sfeer. Absoluut heel blij mee. Maar wat ook de nodige energie heeft gekost. Het wennen aan een nieuwe rol. Je draai zien te vinden. Het begint te wennen. Bijzonder blij ook met de mooie mensen om mij heen, bij wie ik altijd voor raad en daad terecht kan. Een gezegend mens voel ik me dan. Diverse keren heb ik me ook echt wel een beetje Pipi Langkous gevoeld, met de gevleugelde uitspraak; ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan. Maar om nu echt mijn haar te laten groeien en er twee eigenwijze vlechten in te gaan draaien gaat me dan net te ver. Maar die instelling heeft wel gewerkt. Wie weet moet ik maar vaker zo denken.

Thuis zijn ook de nodige veranderingen geweest. Vrijwel alle kinderen het huis uit. Toch een beetje last van het lege nestsyndroom, zoals dat zo mooi heet. Wennen, maar elk nadeel heeft ook zo zijn voordeel. Je huis uit gaan en alles is nog zoals je het zelf hebt achter gelaten. Geen excuus hebben om te mopperen, omdat het aanrecht weer eens helemaal vol is gezet tijdens je afwezigheid. Een wasmachine die geen overuren meer hoeft te draaien. Je af en toe echt moet bedenken hoe je dat ding vol kunt krijgen. Dat is wel eens anders geweest toen alles nog thuis woonde en er naast de ‘gewone’ kleren ook volop sportkleding werd gebruikt.

Naast de veranderingen in huis, zijn er in mijn naaste kring ook veranderingen geweest. Sommigen zijn helaas heen gegaan. Een verandering, maar ook dat is een onderdeel van het leven. Dit is niet altijd makkelijk geweest om mee om te gaan. Maar overal leer je weer van. Soms moet je gewoon constateren dat je ieder een ander pad bewandelt. C’est la Vie. Maar ook nieuwe mooie mensen zijn mijn leven ingewandeld. En verrassend genoeg wel eens vanuit onverwachte hoek. Zo zie je maar; van het concert des leven krijgt niemand een program. En misschien is dat maar goed ook.

Terugkijkend op dit jaar, kan ik niks anders dan concluderen dat ik een enorm rijk mens ben. Met hele mooie mensen om mij heen. Mijn kinderen waar ik ontzettend trots op ben. Al mijn dierbaren waar ik heel zuinig op ben. Een jaar met een lach en een traan. Maar ook één waarin mooie herinneringen zijn gemaakt, die stop ik in het laatje bij de andere herinneringen. Ik kijk uit wat 2019 mij gaat brengen. Geen flauw idee, er zit niks anders op dan het maar gewoon te laten gebeuren. Maar ik heb er zin in. Kom maar op.

Graag wil ik u hartelijk bedanken voor elke keer dat u mijn column hebt gelezen. Het blijft een feestje om ze te mogen schrijven. Rest mij u hele fijne feestdagen toe te wensen. Maak er wat moois van en ga voor een prachtig nieuw jaar.

Tot in 2019!

Karin Kayadoe

Fractievoorzitter Leefbaar Ridderkerk