Kunst is niet altijd een kunst

1 November 2018, 16:01 uur
Columns
mainImage
Digitaal Dagblad
Afbeelding is niet meer beschikbaar

Een aantal jaren geleden maakte ik regelmatig voor een Ridderkerkse kunstschilder dia’s van zijn schilderijen. Die dia’s werden op een klein scherm geprojecteerd voor eventuele klanten.
De man, die inmiddels overleden is, had duizenden schilderijen gemaakt van allerlei onderwerpen. Ik geloof dat hij minstens vijftig zelfportretten had en veel schilderijen van plaatsen in Ridderkerk en Heerjansdam waar hij gewoond had.

Daar waren prachtige dingen bij. Het was echter geen vetpot en de vrouw van de schilder klaagde wel eens dat als er maar Brood of Krabbé onder staat, er wel belangstelling voor is.
Daar had ze een punt want ik zie soms kunst waarvan ik denk ‘dat kan mijn kleindochter ook’ en als ik dan zie welke prijs daarvoor gevraagd wordt vraag ik me af of het wel echte kunst is of dat de naam die er onder staat het belangrijkste is.

Ik ben jarenlang lid van een fotoclub geweest waar het heel populair was foto’s te maken die a. onscherp waren, b. grofkorrelig waren en c. die je zonder dat iemand het door had ondersteboven kon hangen. Dat was namelijk kunst het ging er niet om wat het voorstelde maar wat de maker met dit werk wou uitdrukken. Nou, ik heb daar de meest onkunstzinnige troep voorbij zien komen. Maar niemand durfde het te zeggen want dan had je het niet begrepen. En als er dan eens een mooi landschapje of zoiets voorbij kwam werd dat neerbuigend ‘Verkade’ genoemd, naar de plaatjes van de natuuralbums.

En wat is kunst?
Ik zag eens een t.v. documentaire over Anton Heijboer, u weet wel van al die vrouwen, die in vijf minuten evenveel schilderijen maakte waar geen touw aan vast te knopen viel. Maar ja, er stond Heijboer onder en dan zat het wel goed. Begrijp me goed: ik ben geen kunstkenner en ga af op mijn eigen indrukken. Je vindt iets mooi of niet mooi, zo simpel ligt dat bij mij.

Bent u wel eens in het van Goghmuseum geweest?
Ik wel en het viel me op dat daar schilderijen hangen die qua perspectief van geen kant kloppen. Ik denk dat elke redelijke schilder tegenwoordig ook zulke werken kan maken.

Maar ja, die naam he?
Toen de schilder en zijn vrouw de foto’s die ik maakte niet meer betalen konden hebben we een deal gesloten: ik zou een schilderij uitzoeken en voor de prijs daarvan foto’s maken.
Dat is gebeurd en het schilderij hangt al jarenlang in onze huiskamer aan de muur.
Eén aquarel had ik dolgraag gehad. Het stelde een klein huisje voor aan de Lindtsedijk in Heerjansdam in de winter. Een grijze lucht en een vage rookpluim uit de schoorsteen. Maar dat schilderijtje was niet voor de verkoop, dat behoorde, zoals zij zeiden, tot de huiscollectie. Dat hielden ze zelf. Ik heb nog steeds spijt dat ik niet wat meer aangedrongen heb.

Die kunstschilder was een type van Gogh, tamelijk afwezig en er was moeilijk een gesprek mee aan te knopen. Zijn oren zaten er nog wel allebei aan maar er was in het verleden gretig misbruik van hem gemaakt als mensen hem vroegen een leuk schilderijtje voor hun te maken waarvoor hij dan gratis een doek kreeg. Dat was afgelopen toen hij trouwde met een vrouw die wel zakelijk was. Zij kon soms ook woedend worden als hij het b.v. niet nodig vond om zijn naam onder een creatie te zetten.

Helaas is de man op tamelijk jonge leeftijd overleden en ik denk wel eens: wat zou het mooi zijn om in de Oudheidkamer een overzichtstentoonstelling van zijn werk te houden met veel herkenbare Ridderkerkse plekjes.