De jeugd van tegenwoordig!

8 June 2018, 19:10 uur
Columns
mainImage
Digitaal Dagblad
Afbeelding is niet meer beschikbaar

Twee meisjes fietsen voor mij, terwijl ik mijn hond uitlaat. Stoer op hun fietsjes, 2 turven hoog, staartjes in de haren. De mondjes staan niet stil, ze kwebbelen er lustig op los. Ik kan het toch niet laten om naar het gesprek te luisteren. Als ik het goed begrijp, is het ene meisje nieuw in de straat en krijgt ze een rondleiding van de ander. Adressen waar vriendinnetjes wonen worden getoond. Bij diverse tuinen wordt er stilgestaan en verteld welk vriendinnetje er woont. Luidkeels wordt de naam geroepen in de hoop dat de bewoonster naar buiten komt. En zowaar komt er bij een tuin een meisje naar buiten. Dwars door de heg worden ze aan elkaar voorgesteld. Maar de rondleidster heeft haast, want ze geeft aan nog meer vriendinnen te willen voor te stellen. “Oh, heb jij nog meer vriendinnetjes dan?”
“Ja, nog heel veel”, antwoordt de rondleidster. “Dat maakt toch niet uit? Veel vriendinnetjes hebben is leuk!”
En al kwebbelend vervolgen de dametjes in de notendop hun weg.

Geweldig dit, hier moet je toch van glimlachen. De pure onschuld ten top. Niet gehinderd door maatschappelijke grenzen of normen over hoeveel vrienden je mag of moet hebben. Lekker spontaan en zonder enige bijbedoelingen.

De meisjes gaan verder en ik kijk ze met een glimlach na en vervolg ook mijn weg. Met dit lekkere weer is het zalig om lekker lang te wandelen.
Ik besluit om ook even langs het voetbalveld in de buurt te lopen. Altijd handig om het nuttige met het aangename te verenigen. Een groep jongens zijn aan het voetballen. Een paar staan aan de zijkant even uit te rusten. Het is warm, goed dat ze op zichzelf passen. Ik loop er langs en krijg een enthousiast ‘goedemiddag’ te horen. Oeps, ik verontschuldig mij gelijk. Normaal gesproken ben ik altijd degene die hen direct groet. Een grote glimlach krijg ik terug. Het ijs is gelijk weer gebroken. Enthousiast vertellen ze dat ze hun energie aan het verbranden zijn na een dagje werken of school. Ze vragen zowaar ook hoe het met mij is? Wat leuk dat ze interesse tonen! Ik zie de jongens genieten van het voetballen met elkaar en dan is er niks leukers om hen nog meer plezier toe te wensen. Dit keer maar even geen vraag of ze hun rommel achter hun kont opruimen. Ze weten dat dit mijn standaard opmerking is. Een beetje doseren op zijn tijd is ook weleens goed.

Thuisgekomen is het weer tijd om naar de volgende bijeenkomst te gaan. Een avond vol informatie en met gelukkig ook zo nu en dan een pauze, waarin je even wat beter met elkaar in gesprek kunt. Tijdens een pauze werd er toch wel een beetje gemopperd op de jeugd. Ze zijn niet betrokken, velen komen alleen om centen te verdienen en voelen geen betrokkenheid. Hoe zou dit nu komen? Is dit nu echt alleen de huidige tijd? Geen idee. Ik zou er echt geen antwoord op hebben. Maar als ik dan zo terugdenk aan mijn wandeling, dan denk ik toch.....zo slecht is echt die jeugd nog niet. Misschien ligt het er ook wel aan hoe wij ermee omgaan!

Karin Kayadoe
Raadslid Leefbaar Ridderkerk